شعری از دوران دبستان

اول مهر سال 1342 یعنی 48 سال پیش برای ثبت نام کلاس اول ابتدایی به مدرسه رفتم.

شعری که اون روزها یادم هست می خواندیم این شعر بود.

دویدم و دویدم   

سر کوهــی رسیدم

دو تا خاتونو دیــــــدم        

یکیش به من آب داد   

یکیش به من نون داد

نونو خودم خوردم       

آبو دادم به زمــــــین

زمین به من علف داد    

علفو دادم به بزی

بزی به من شیر داد     

شیرو دادم به نونوا

نونوا به من آتیش داد   

آتیشو دادم آهنگر

آهنگر به من قیچی داد   

قیچیو دادم به خیاط   

خیاط به من عبا داد       

عبا رو دادم به بابا 

بابا به من خرما داد       

یکیشو خوردم تلخ بود   

یکیشو خوردم شیرین بود     

قصه ما همین بود