یــادهـــــا و خــاطـــــــــــــــره هـــــا
رســول خــدا (ص) : مــــردم در خــواب انـد وقتــى کـه می میــرنــد, بیـــدار مـیشــونــد
یــادهـــــا و خــاطـــــــــــــــره هـــــا
رســول خــدا (ص) : مــــردم در خــواب انـد وقتــى کـه می میــرنــد, بیـــدار مـیشــونــددرباره من
ای نــــام تــــــو بهتــــــرین ســـــرآغــاز
----------------------------------------------
این وبلاگ را تقدیم می کنم به کلیه کسانی که در کلاسهای درس با آنها سر و کار داشته ام.عزیزانی که هرگز یاد و خاطره آنها را فراموش نخواهم کرد. هرکجا که هستند دعای خیر من بدرقه راه ایشان است. امیدوارم آنها نیز در دعاهای خود فراموشم نکنند. چرا که شدیدا محتاج دعایشان هستم.
ما نه آنیم که در بازی تکراری این چرخ فلک هر که از دیده مان رفت ز خاطر ببریم یا که چون فصل خزان آمد وگل رفت به خواب،دل به عشق دگری داده زآنجابرویم وسعت دیده ماخاک قدمهای تو بود خاک زیرقدمت رابه کل دنیابخریم.
------------------------------------------------
قوام دین و دنیا به اخلاق است و نظام عقلاى عالم بر آن مبتنى است و طلب آن بر همه مسلمانان واجب است و پیروى از رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) و خاندان گرامیش زمانی ممکن و میسر است که اخلاق نیکو داشته باشیم. زیرا اخلاق حسنه نجاتبخش و خلق نکوهیده سمى است کشنده که باعث دورى از جوار پروردگار و دخول در نظام شیطان لعین مىشود.
ضررى که امراض روحى بر دین وارد مى کنند، بزرگتر از ضررى است که امراض بدن بر جسم انسان وارد مى نمایند زیرا این امراض، حیات بدن را به خطر مىاندازند ولى امراض روحى حیات ابدى را از انسان مىگیرند.
طب امراض بدن واجب کفایى است در حالى که طب امراض روحى واجب عینى است.
---------------------------------------------
valedictorian89@yahoo.com
----------------------------------------------
اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ
اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ
اگر ملک سلیمانت ببخشند
در آخر خاک راهی عاقبت هیچ
----------------------------------------------
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی باده ارغوان نمیباید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزه خاک ما تماشاگه کیست
---------------------------------------------
شرط بو که بی تو برگم داوار بو
سفیدی روژم و رنگ شاوار بو
کز کز بنیشم کزه جرگم بو
جیایی ای تو روژ مرگم بو
ادامه...
آقا یکی دی سیلا سیم موه (خاطره ای از سال 60-59 دومین سال معلمی)
سال 60-59 سال دوم معلمی ام علاوه بر اینکه مدیر راهنمایی دکتر شریعتی شهر چغابل ( هنوز شهر نشده بود) و مسئول سرکشی به مدارس رومشکان (یکی از شهرستانهای استان لرستان) بودم. سالهای اول انقلاب بود. در آن سال از دانش آموزان کلاس اول ابتدایی امتحان نهایی می گرفتند.
دانش آموزان کلاس اول یکی از روستاهای چغابل و احتمالا روستای رشنو یا لالوند در حیاط مدرسه بدون هرگونه صندلی روی زمین خاکی نشسته بودند. یکی از دانش آموزان کنار دیوار (محل عبور آب حیاط از زیر دیوار) نشسته بود و مشغول جواب دادن به سوالات بود.
یک دانش آموز بزرگ تر (در حدود کلاس پنجم) در پشت دیوار از طریق سوراخ محل عبور آب از زیر دیوار تلاش می کرد تا برای دانش آموز کلاس اول که داخل حیاط نشسته بود، تقلب بگوید.
دانش آموز کلاس اول با حالت ترس و نگرانی و در حالتی که گریه می کرد، به بنده گفت آقا ( یکی دی سیلا سیم موه ) یک نفر از داخل سوراخ برایم تقلب می گوید.
