یــادهـــــا و خــاطـــــــــــــــره هـــــا

یــادهـــــا و خــاطـــــــــــــــره هـــــا

رســول خــدا (ص) : مــــردم در خــواب انـد وقتــى کـه می میــرنــد, بیـــدار مـیشــونــد
یــادهـــــا و خــاطـــــــــــــــره هـــــا

یــادهـــــا و خــاطـــــــــــــــره هـــــا

رســول خــدا (ص) : مــــردم در خــواب انـد وقتــى کـه می میــرنــد, بیـــدار مـیشــونــد

گفتگوی عارفانه با خدا

همه ما پنهانی و در نهان، دل گفته هایی با خدا داریم، کسی از آن خبر ندارد و خود می گوییم و خدا شنونده است. آنچه در این ایمیل می خوانید بخشی هایی از گفتگوهای "من وشما"، با خداست:

همان خدا، همان خدای فراموش شده ای که به گاه بی کسی و درماندگی سراغش را می گیریم ...

همان که هیچگاه ما را از یاد نمی‌برد!

گفتم: خسته‌ام

گفت: "لاتقنطوا من رحمة الله" از رحمت خدا ناامید نشید (زمر/53)

گفتم: انگار، مرا فراموش کرده ای!

گفت: "فاذکرونی اذکرکم" منو یاد کنید تا یاد شما باشم (بقره/152)

گفتم: تا کی باید صبر کرد؟

گفت: "و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبا" تو چه می‌دانی! شاید موعدش نزدیک باشه (احزاب/63)

گفتم: تو بزرگی و نزدیکیت برای منِِِ کوچک، خیلی دوره! تا آن موقع چه کار کنم؟

گفت: "واتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الله" کارهایی که به تو گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کند (یونس/109)

گفتم: خیلی خونسردی! تو خدایی و صبور! من بنده‌ات هستم و ظرف صبرم کوچک است... یک اشاره‌ کنی تمامه!
گفت: "عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم" شاید چیزی که تو دوست داری، به صلاحت نباشه (بقره/216)

گفتم: "انا عبدک الضعیف الذلیل..." اصلا چطور دلت میاد؟

گفت: "ان الله بالناس لرئوف رحیم" خدا نسبت به همه‌ی مردم (نسبت به همه) مهربان است (بقره/143)

گفتم: دلم گرفته

گفت: "بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا" (مردم به چی دلخوش کردن؟!) باید به فضل و رحمت خدا شاد باشند (یونس/58)

گفتم: اصلا بی‌خیال! توکلت علی الله

گفت: "ان الله یحب المتوکلین" خدا آنهایی را که توکل می‌کنند دوست دارد (آل عمران/159)

گفتم: خیلی چاکریم! ولی این بار، انگار گفتی: حواست را خوب جمع کن!

گفت: "و من الناس من یعبد الله علی حرف فان اصابه خیر اطمأن به و ان اصابته فتنة انقلب علی وجهه خسر الدنیا و الآخره" بعضی از مردم خدا را فقط به زبان عبادت می‌کنند. اگه خیری به آنها برسد، امن و آرامش پیدا می‌کنند و اگر بلایی سرشان بیاید تا امتحان بشوند، رو گردان میشوند. خودشان تو دنیا و آخرت ضرر می‌کنند (حج/۱۱)

گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌کنم؛

گفت: "فانی قریب" من که نزدیکم (بقره/186)

گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم... کاش می‌شد به تو نزدیک بشوم

گفت: "و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال" هر صبح و عصر،

پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن (اعراف/205)

گفتم: این هم توفیق می‌خواهد!

گفت: "ألا تحبون ان یغفرالله لکم" دوست ندارید خدا شما را ببخشد؟ ن(ور/22)

گفتم: معلومه که دوست دارم مرا ببخشی

گفت: "و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه" پس از خدا بخواهید شما را ببخشد و بعد توبه کنید (هود/90)

گفتم: با این همه گناه... آخر چه کاری می‌توانم بکنم؟

گفت: "الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده" مگر نمی‌دانید خداست که توبه را از بنده‌هایش قبول می‌کند؟! (توبه/104)

گفتم: دیگر روی توبه ندارم

گفت: "الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب"(ولی) خدا عزیز و دانا است، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/3)

گفتم: با این همه گناه، برای کدام گناهم توبه کنم؟

گفت: "ان الله یغفر الذنوب جمیعا" خدا همه‌ی گناه‌ها را می‌بخشد (زمر/53)

گفتم: یعنی اگر باز هم بیابم؟ بازهم مرا می‌بخشی؟

گفت: "و من یغفر الذنوب الا الله" [چرا که نه!] به جز خدا کیه که گناهان را ببخشد؟ (آل عمران/۱35)

گفتم: نمی‌دانم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میارم! آتشم می‌زند؛ ذوبم می‌کند؛ عاشق می‌شوم!

... توبه می‌کنم

گفت: "ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین" [این را بدان که] خدا هم توبه‌کننده‌ها و هم آنهایی که پاک هستند را دوست دارد (بقره/222)

ناخواسته گفتم: "الهی و ربی من لی غیرک" ای خدا و پروردگار من! [آخر] من جز تو که را دارم)

گفت: "الیس الله بکاف عبده" خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟ (زمر/36)

گفتم: در برابر این همه مهربانیت چه کار می‌توانم بکنم؟

گفت: "یا ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحوه بکرة و اصیلا هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمت الی النور و کان بالمؤمنین رحیما" ای مؤمنین! خدا را زیاد یاد کنید و صبح و شب تسبیحش کنید. او کسی هست که خودش و فرشته‌هایش بر شما درود و رحمت می‌فرستند تا شما را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیاورند. خدا نسبت به مؤمنین مهربان است. ( احزاب/42)

گفتم: هیچ کسی نمی‌داند تو دلم چه می‌گذرد

گفت: "ان الله یحول بین المرء و قلبه" خدا حائل هست بین انسان و قلبش! (انفال/24)

گفتم: غیر از تو کسی را ندارم

گفت: "نحن اقرب الیه من حبل الورید" ما از رگ گردن به انسان نزدیک‌تریم (ق/16)

منبع: http://tanhayi-javidane-man.mihanblog.com

خداوند به حضرت موسی

خداوند به حضرت موسی (علیه السلام ) خطاب فرمود : ای موسی! من سه کار نسبت به تو کرده ام تو نیز در مقابل سه عمل انجام ده.
موسی گفت:آنها چیستند ؟
فرمود :
1-من نعمتهای فراوان بی منت به تو دادم تو هم اگر به کسی چیزی دادی منت مگذار .
2-من عذر و توبه تو را می پذیرم هر چند نافرمانی بسیار کرده باشی تو نیز عذر جفا کاران را بپذیر
3-من عمل فردا را امروز نخواهم ، تو هم ، امروز روزی فردا نخواه.


منبع: http://bestsentence.blogfa.com

بهشت جاودان

چرا از مرگ می ترسید ؟
چرا زین خواب جان آرام شیرین روی گردانید؟
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه می دانید؟
مپندارید بوم نا امیدی باز
به بام خاطر من میکند پرواز
مپندارید جام جانم از اندوه لبریز است
مگویید این سخن تلخ و غم انگیز است



مگر می ، این چراغ بزم جان مستی نمی آرد

مگر این می پرستی ها و مستی ها
برای یک نفس آسودگی از رنج هستی نیست؟

مگر افیون افسونکار
نهال بیخودی را در زمین جان نمی کارد
مگر دنبال آرامش نمی گردید
چرا از مرگ می ترسید ؟
کجا آرامشی از مرگ خوشتر کس تواند دید
می و افیون فریبی تیز بال وتند پروازند
اگر درمان اندوهند
خماری جانگزا دارند
نمی بخشند جان خسته را آرامش جاوید
خوش آن مستی که هوشیاری نمیبیند
چرا از مرگ می ترسید ؟
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه میدانید؟

 


بهشت جاودان آنجاست
گر آن خواب ابد در بستر گلوی مرگ مهربان آنجاست
سکوت جاودانی پاسدار شهر خاموشی است
همه ذرات هستی محو در رویای بیرنگ فراموشی است
نه فریادی ، نه آهنگی ، نه آوایی
نه دیروزی ، نه امروزی ، نه فردایی
جهان آرام و جان آرام
زمان در خواب بی فرجام
خوش آن خوابی که بیداری نمیبیند !
سر از بالین اندوه گران خویش بردارید
در این دنیا که هر جا هر که را زر در ترازو زور در بازوست
جهان را دست این نامردم صد رنگ بسپارید
که کام از یکدگر گیرند و خون یکدگر ریزند
درین غوغا فرو مانند و غوغا ها بر انگیزند
سر از بالین اندوه گران خویش بردارید !
همه بر آستان مرگ راحت سر فرود آرید
چرا آغوش گرم مرگ را افسانه میدانید ؟
چرا زین خواب جان آرام شیرین روی گردانید ؟
چرا از مرگ می ترسید ؟

                                              فریدون مشیری

منبع: http://www.khalse-salam.blogfa.com

شب قدر نزدیک است. آیا آماده ایم؟

نگاهی به اعمال شب قدر

یکی از مواردی که باید به آن فکر کند این است که اگر از باری تعالی دریافتی داشت (که به حتم دارد)، چگونه آن را حفظ کند، چرا که دریافت همیشه آسان تر از حفظ نعمت های او است. شاید شب قدر را درک کنیم و معنویتی کسب نمائیم اما حفظ آن نیاز به توجّه، تمرین و ممارست دارد.

حقیقت شب قدر

شب قدر شبی است که انسان اگر بخواهد می تواند به اوج برسد و وسیله نیل به این اوج، خود انسان است که باید بیندیشد: کیست و چیست؟ تفکّری در احوال و وجود خود بکند.



حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) می فرماید: "أتزعم أنّک جرمٌ صَغِیر، و فِیکَ انطَوی العَالم الأَکبَر"؛ آیا تو می پنداری جرم کوچکی هستی؟ در حالی که در تو عالم بزرگتری پیچیده شده است. دعاهایی که انسان می کند در همین مسیر است که آدمی به کمال و اوج انسانیّت برسد.

در مورد فیض و رحمت الهی نیز باید بدانیم که فیض خداوند متعال، مطلق است و عمومی؛ اما اگر از طرف بندگان مشکل ایجاد شود، ربطی به فیّاضیت پروردگار ندارد که فاعل در فاعلیّت خود تامّ و تمام است. او که مشکلی ندارد و مشکل از قابل است که خود را محدود کرده و هم او باید به فکر اصلاح خود باشد؛ چرا که او علی الدوام رحمت خود را ارزانی می دارد، به ویژه در این ماه که چکیده تمام سال و این شب که خلاصه همه ماه است.



فکر و جایگاه آن:

فکر واندیشه بعد از ذکر، از مستحبات مؤکّد شب های قدر است و برای این استحباب دارد که انسان در احوال خود اندیشه کند و قابلیّت خود را اصلاح کرده و در مسیر دریافت لطف الهی قرار گیرد. توجّه باشد که تا توان ذکر و عبادت دارد به ذکر و عبادت بپردازد و در مرحله بعد که احساس خستگی کرد، فرصت ها را به فکر و اندیشه زنده کند. بنابراین، جایگاه فکر پس از ذکر است ولی فکر خود جهت دهنده و کیفیّت بخش به ذکر و عبادت است.

یکی از مواردی که باید به آن فکر کند این است که اگر از باری تعالی دریافتی داشت (که به حتم دارد)، چگونه آن را حفظ کند، چرا که دریافت همیشه آسان تر از حفظ نعمت های او است. شاید شب قدر را درک کنیم و معنویتی کسب نمائیم اما حفظ آن نیاز به توجّه، تمرین و ممارست دارد.

آمادگی برای شب قدر:

برای این که ان شاء الله انسان شب قدر را خوب تر و با کیفیّتی عالی به سر برد، به جا است که اموراتی را برای آمادگی درک شب های قدر تدارک ببیند که جمله ای از آن بر مبنای بیان میرزا جوادآقا ملکی تبریزی (اعلی اله  مقامه الشریف) از قرار زیر است



1)دعا برای توفیق شب‌های قدر و شب عید فطر. در خواست  خود زمینه توفیق را بیشتر و بهتر فراهم می سازد.

2)مراقبت ویژه شب‌های قدر. باید از خود کشیک کشید، مبادا فرصت ها ضایع گردد و به امور دنیا مشغول گردد. پس قبل از آن باید در خود آمادگی ایجاد کرد و در زمان ورود به این شب به خوبی فرصت ها را قدر شناسی کند.

3)انتخاب مناسب‌ترین اعمال. دربین اعمال فراوان این شب ها بنگرد که کدام عمل با حال او بیشتر سازگاری دارد، به همان مبادرت ورزد.

4)تفکّر و به خود اندیشیدن. تفکّر و اندیشه در این که از کجا آمده ام، کجا هستم؟ و به کجا رهسپار خواهم بود؟ و برای آن سفری که در پیش دارم چه آماده ساخته ام؟

5)از خود غافل نبودن. چه کسی بهتر و مهم تر از خویشتن خویش است که مسئولیّت اوّل ما بیش از همه نسبت به خود است که فرمود: "قُوا أنفُسَکُم" خود را نگهبان باشید و خود نگهداری کنید.

6)تذلّل و زاری. اگر در اندیشه و فکر موفّق باشیم به ذلّت خوبش پی می بریم که جایگریه و زاری دارد و به آن می پردازیم.

7)در طول سال سعی کند مکان، لباس مناسب و بوی خوش برای این شب تهیه کند. این خود نوعی خود آماده سازی است که از زمانی زودتر برای جهش و پرش، خیز گرفته است.

8)مالی برای صدقه دادن در نظر بگیرد. البته صدقه جزء اعمال این شب دانسته شده که با پرداختنش نیّت رفع بلا و قضا از مولای عزیز یعنی حضرت صاحب (سلام الهظ علیه) داشته باشد که محبوب ترین است.



9)مناجاتی مهیّج برای گفتگو تهیه کند. که این نیز نکته برازنده ای است که در این فرصت با حضرت دوست صحبت کند.

10)افطاری دادن به روزه‌داران. که این خود عامل ثواب فراوان و باز کردن توفیقات بعدی است که بندگان خداوند مسرور شده و با سرورشان خداوند خوشحال می شود.

11)فقراء مخصوص، برای تصدق دادن در این شب در نظر گیرد. برای این که در این شب معطّل برای این امور نشود، پولی را کنار گذاشته و به همان فقرائی که در نظر گرفته پرداخت کند تا که هم خود از خطر بگذرد و هم درک آن شب بر او آسان تر گردد.

12)مهمان‌های مناسب برای افطاری بخاطر بسپارد. اهل تقوا و تدیّن را برای افطار این ایّام درنظر بگیرد که أجر آن مضاعف گردد.

13)برای رسیدن به معرفت شب قدر: سوره دخان را در هر شب صد مرتبه تا شب 23 ماه تلاوت کند. اگر نه به جای آن هر شب تا شب 23 رمضان 1000 مرتبه سوره قدر را تلاوت کند. تلاوت قرآن انسان را به خداوند متعال، پیوندی ناگسستنی می دهد که قدرش را باید داشت و اگر نتوانست هر شب 1000 مرتبه سوره قدر تلاوت کند، دست کم، شب قدر این کار ر ابکند که به کلی همه چیز از دست نرود.

اعمال شب قدر:

1)غسل بجای آورد. تطهیر و پاکی ظاهر و باطن را مقرون سازد.

2)خواندن دعای «اِلهى اِن کُنتُ غَیرَ مُستَأهِلٍ... ». توجّه به این که اگر ما اهل نیستیم تو ای خدا به اهلیّت خود با ما رفتار کن!

3)شب بیداری، موجب قرب الهی است. بیداری شب قدر عبادت است، اگر نمی تواند همه شب را بیدار باشد، اوّل شب قدری بخوابد ولی از دوسوّم شب به سحر را بیدار باشد.



4)خواندن دو رکعت نماز: حمد + اخلاص 7 مرتبه + بعد از نماز 70 مرتبه «اَستَغفِرُالله وَ اَتوبُ اِلَیهِ» + طلب حاجت کند. این نماز توبه است که راه بین عبد و او باز گردد و آشتی حقیقی ان شاء الله صورت گیرد.

5)خواندن صد رکعت نماز که پنجاه نماز دورکعتی است و خواندن دعاهایی که مملو از علوم ارزنده است، بین هر نماز وارد شده است. تلاش کند که این دعاها را به حالت زنده بخواند.1

6)قرآن به سر گرفتن و دعای مخصوص آن را تلاوت کند. از خداوند بطلبد که عقلش به تکمیل علوم قرآنی کمال یابد. توجّه کند که زیر سایه قرآنِ خداوند و چهارده معصوم را شفیع خود ساخته، پس همیشه عمر، قدر قرآن و اهل بیت (علیهم السلام) را سخت پاسدارد.

7)زیارت امام حسین (علیه السلام) به زیارتی که از اهلبیت (علیهم‌السلام) رسیده است. یکی از برترین اعمال این شب زیارت امام حسین (علیه السلام) به ذکر مصیبت، تلاوت عاشورا و دعاها و زیارات وارده  در این شب است.

8)در پایان شب های قدر توسّل به معصوم همان شب. هر شبی متعلّق به معصومی از حضرات ائمه اطهار (علیهم السلام) است که در آخر کار توسّل به امام عزیز کارساز است.

9)دیدار و درک لذّت شب قدر.



10)بعد از ذکر وقتی را برای فکر، که خالی از خواب و ... باشد در نظر بگیرد. از فکر کردن و اندیشه کردن به حال خود و آینده خویش غفلت نکند که باید خود را تحت ولای اهل بیت (علیهم السلام) قرار داد تا که بهترین را بر ما رقم بزنند.

منبع: http://www.shrshr.blogfa.com

مجنون و نمازگزار

روزی شخصی در حال نماز خواندن در راهی بود و مجنون بدون این که متوجه شود از بین او و سجاده اش عبور کرد مرد نمازش را قطع کرد و داد زد هی چرا بین من و خدایم فاصله انداختی؟ مجنون به خود آمد و گفت من که عاشق لیلی هستم تورا ندیدم تو که عاشق خدای لیلی هستی چگونه مرا دیدی؟

 منبع: http://www.askdin.com


فقط شما بخوانید

قسمتی از پیام امام رحمت و عزت خمینی بزرگ به هنرمندان در رابطه با رشادت دلاوران جبهه و جنگ:

« .... گیرم که قلمفرسایان هنرمند ، بتـواننـد میـدانهاى شجاعت و دلاورى آنـان و قـدرت و جسـارت فـوق العاده آنها را در زیـر آتـش مسلسلها و تـوپها و تانکها ترسیـم نمایند و نقاشان و هنرپیشگان بتـواننـد پیـروزیهاى هنـرمنـدانه آنان را در آن شبهاى تـار در مقابل مـوشکها و بمب افکنهاى دشمـن غدار و عبـور از پیچ و خمهاى سیمهاى خاردار و کـوههاى سر به فلک کشیده و بیرون کشیدن دشمنان خـدا از سنگـرهاى بتـونـى و مجهز به جهازهاى پیشـرفته را مجسـم نمایند ، لکـن آن بعد الهى عرفانى و آن جلـوه هاى معنوى ربانى که جانها را به سـوى خـود پـرواز مـى دهـد و آن قلبهاى ذوب شـده در تجلیات الهى را با چه قلـم و چه هنر و چه بیانى مى تـوان ترسیـم کرد؟»

فقط

شما

فقط

در هم است

در دیار ما که هر کالا به هرجا

در هم است،

خوب و بد، معیوب و سالم، زشت و زیبا

در هم است.

گر خریداری کند کالای خوب از بد جدا،

با تشر گوید فروشنده:

که آقا درهم است.

مهدی جان:

یاران خوبت را مکن از بد جدا.

رو سیاه و روسفیدش جان مهدی

در هم است.


با تشکر از خانم ندا سعیداوی

دانشجوی اهوازی دانشگاه نوآوران

باطن پاک جوانان و دیدارشان با خدا

من به دیدار خدا رفتم و شد.



با کراوات به دیــدار خدا رفــــتم و شد

                                              بر خــلاف جهت اهل ریا رفــــتم و شد

ریش خود را ز ادب صاف نمودم با تیغ

                                             همچنان آینه با صدق و صفا رفتم و شد

با بوی ادکلنی گشت معطر بدنم

                                            عطر بر خود زدم و غالبه سا رفتم و شد

حمد را خواندم و آن مد "ولاالضالین" را

                                                ننـــمودم ز ته حلــق ادا رفــتم و شد

یکدم از قاسم و جبار نگفتم سخنی

                                             گفتم ای مایه هر مهر و وفا رفتم و شد

همچو موسی نه عصا داشتم و نه نعلین

                                    سرخوش و بی خبر و بی سرو پا رفتم و شد

"لن ترانی"نشنیدم ز خداوند چو او

                                       "ارنی" گفتم و او گفت "رثا" رفـــــتم و شد

مدعی گفت چرا رفتی و چون رفتی و کی؟

                                        من دلـــباخته بی چــون و چرا رفتم و شد

تو تنت پیش خدا روز و شبان خم شد و راست

                                          من خدا گفـــتم و او گفت بیا رفتم و شد

خانقاهم فلک آبی بی سقف و ستون

                                            پیر من آنکـــه مرا داد نـــدا رفـــتم وشد

گفتم ای دل به خدا هست خدا هادی تو

                                         تابدینسان شدم از خلق رها رفتم و شد



http://s1.picofile.com/file/7103467090/ba.gif