یــادهـــــا و خــاطـــــــــــــــره هـــــا
رســول خــدا (ص) : مــــردم در خــواب انـد وقتــى کـه می میــرنــد, بیـــدار مـیشــونــد
یــادهـــــا و خــاطـــــــــــــــره هـــــا
رســول خــدا (ص) : مــــردم در خــواب انـد وقتــى کـه می میــرنــد, بیـــدار مـیشــونــددرباره من
ای نــــام تــــــو بهتــــــرین ســـــرآغــاز
----------------------------------------------
این وبلاگ را تقدیم می کنم به کلیه کسانی که در کلاسهای درس با آنها سر و کار داشته ام.عزیزانی که هرگز یاد و خاطره آنها را فراموش نخواهم کرد. هرکجا که هستند دعای خیر من بدرقه راه ایشان است. امیدوارم آنها نیز در دعاهای خود فراموشم نکنند. چرا که شدیدا محتاج دعایشان هستم.
ما نه آنیم که در بازی تکراری این چرخ فلک هر که از دیده مان رفت ز خاطر ببریم یا که چون فصل خزان آمد وگل رفت به خواب،دل به عشق دگری داده زآنجابرویم وسعت دیده ماخاک قدمهای تو بود خاک زیرقدمت رابه کل دنیابخریم.
------------------------------------------------
قوام دین و دنیا به اخلاق است و نظام عقلاى عالم بر آن مبتنى است و طلب آن بر همه مسلمانان واجب است و پیروى از رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) و خاندان گرامیش زمانی ممکن و میسر است که اخلاق نیکو داشته باشیم. زیرا اخلاق حسنه نجاتبخش و خلق نکوهیده سمى است کشنده که باعث دورى از جوار پروردگار و دخول در نظام شیطان لعین مىشود.
ضررى که امراض روحى بر دین وارد مى کنند، بزرگتر از ضررى است که امراض بدن بر جسم انسان وارد مى نمایند زیرا این امراض، حیات بدن را به خطر مىاندازند ولى امراض روحى حیات ابدى را از انسان مىگیرند.
طب امراض بدن واجب کفایى است در حالى که طب امراض روحى واجب عینى است.
---------------------------------------------
valedictorian89@yahoo.com
----------------------------------------------
اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ
اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ
اگر ملک سلیمانت ببخشند
در آخر خاک راهی عاقبت هیچ
----------------------------------------------
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی باده ارغوان نمیباید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزه خاک ما تماشاگه کیست
---------------------------------------------
شرط بو که بی تو برگم داوار بو
سفیدی روژم و رنگ شاوار بو
کز کز بنیشم کزه جرگم بو
جیایی ای تو روژ مرگم بو
ادامه...
آمدی ای عید قربان
ای تو جان نوبهاران، خـــوش رســیدی، خــــوش رســــیدی!
ای تـــو شـــــور آبشاران، خـوش رســیدی، خـوش رسیدی!
ای شــــــــراب آســـــــمانی، ای طــــــــــــــلوع مـــــــهربانی
با تو شد خورشید خنــدان، خوش رسیدی، خوش رسیدی!
ای که نامـت گشـــته ذکــــر هـــــــــــر دم جـــــــان و روانــــم
ای شفای درد پنـــهان، خــوش رســـیدی، خــوش رسیدی!
آمدی چـــون مــــــاه تازه، تیــــغ بــر کـــــف، خـــنده بــــر لب
آمدی ای عــید قــــربان! خـــوش رســـیدی، خـوش رسیدی!
آمـــدی چون سیلْ جــــوشان ، بی‌خـــــبر، ناگــــه، خروشان
تا کنی ایــن خانه ویران، خوش رســـیدی، خـوش رســیدی!
خانـــــــــه‌ی عقل زبــــــون را، عــــقل ســــرد تیــره‌گـــــون را
کرده‌ای با خاک یکسان، خوش رسیدی، خــوش رســــیدی!
شعر می‌جـــوشد ز من، پیوســته هـــر شب، هـر ســـحرگه
ازتو شداین چشمه جوشان،خوش رسیدی،خوش رسیدی!
منبع: http://www.tebyan.net
