آهنگ لری (مل بی لیز= پرنده بی آشیان) ایرج رحمانپور

تو که اومای آو گُشِس دِ چش چشمه

خّنِسی دار پُر دِ گل پلپیچ بیه دِ رینِ و رشمه

تو کلیل زالنه اُوریانه داری

تو تونی داغ دِ دل زِمی درآری

تو خّور داری دِ خآو بچه سویا

تو بلدی طور کوچ سی پریسکیا

پل حُشک سر دار نومِتِ دونه

مّل بی لیز مینه مُشدت میکه لونه

برگ گل راز تونه داره دِ دامو

پی زِنو دینه دِ مالگه طور پامو

تاوسو دِ زیر سایت می کنه خآو

تو تونی برف نسارِ بکنی آو

گِر گِر آوت تش تشنه می نشونه

لووه لووه دار بیمار می لوونه

صو سحر دِ شوق تو خروس می حونه

لووه لووه دار بیمار می لوونه

ایل وبار وا میل مالگت ایل می رونه

ترجمه

تو که آمدی آب چشمه ها گشوده شد

خنده ات گل ها و درختان را پر ازگل رنگارنگ نمود

تو کلید غل و زنجیر ابرها را داری

تو توانایی سیراب نمودن زمین های تشنه را داری

تو از خواب نوزاد بچه ها خبر داری

تو مسیر کوچ پرستو ها را می شناسی

شاخه خشک سر درخت  نامت را می داند

پرنده بی آشیان میان دستانت لانه می کند

برگ گل راز تو را در دامن دارد

ردیابها در منزلگاه قدیمی رد مان را یافته اند

تابستان زیر سایه تو می خوابد

تو می توانی برف نسار را آب کنی

جرعه جرعه آب نوشیدنت آتش تشنه را خاموش می کند

لالایی ات درد بیمار را تسکین می دهد

صبح زود خروس از عشق تو می خواند.

لالایی ات درد بیمار را تسکین می دهد

ایل به عشق رسیدن به منزلگاه تو کوچ می کند.

منبع: http://loresoon.blogfa.com/cat-5.aspx