قلم و رسالت آن

در نخستین ارتباط وحیانی آخرین رسول خدا با مبدأ هستی در غار حرا، سخن از قلم است و نوشتن و تعلیم، خداوند خود را این گونه معرفی می کند:«الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ؛ آن که با قلم آموخت.»

خداوند به قلم سوگند می‌خورد، زیرا قلم نشانه آگاهی و تفکر می باشد. قرآن متفکرین را دوست دارد. قلم وسیله انتقال علم است به همین خاطر قرآن برای قلم ارزش والایی قایل است. قلم در فرهنگ ما، نمادی از نعمت های بزرگ خدا به انسان است. قلم زبان خداست، قلم امانت خداست که به آدم سپرده شده، قلم ودیعه عشق است. نباید قلم را به هرزگی کشید. هرزگی قلم در دفاع نکردن از مظلوم، خانواده های مظلوم، مردم مظلوم است.

شمـــع بــــزم محـفل شاهان شــدن ذوقــی نـــدارد

ای خوش آن شمعی که روشن می کند ویرانه ای را

قلم نباید شمع بزم محفل شاهان باشد.قلم باید ویرانه ها و کاشانه هارا روشن کند. قلم نباید دل مظلومان و ضعیفان را بشکند.خدا در اولین آیه سوره قلم، به قلم  و آنچه می‌نویسد،سوگند می خورد،ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ. قلم  بزرگ ترین و والا ترین  نعمت است. بزرگترین افتخار ما مسلمانان این است که کتاب مان قرآن قلم را سمبل آگاهی، تفکر و علم دانسته و به آن سوگند ‌خورده و مقام قلم را گرامی می دارد ارزش قلم در نوشتن درد است، دردهای مردم و حقایق بزرگی مثل خدا، قرآن، پیامبر، عشق به خاندان پیامبر، و دفاع از مظلومیت ها، حق ها، ارزش ها، علم و صاحبان اندیشه و...

در نخستین ارتباط وحیانی آخرین رسول خدا با مبدأ هستی در غار حرا، سخن از قلم است و نوشتن و تعلیم، خداوند خود را این گونه معرفی می کند:«الَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ؛ آن که با قلم آموخت.»

خداوند به قلم سوگند می‌خورد، زیرا قلم نشانه آگاهی و تفکر می باشد. قرآن متفکرین را دوست دارد. قلم وسیله انتقال علم است به همین خاطر قرآن برای قلم ارزش والایی قایل است. قلم در فرهنگ ما، نمادی از نعمت های بزرگ خدا به انسان است. قلم زبان خداست، قلم امانت خداست که به آدم سپرده شده، قلم ودیعه عشق است. نباید قلم را به هرزگی کشید. هرزگی قلم در دفاع نکردن از مظلوم، خانواده های مظلوم، مردم مظلوم است.

شمـــع بــــزم محـفل شاهان شــدن ذوقــی نـــدارد

ای خوش آن شمعی که روشن می کند ویرانه ای را

قلم نباید شمع بزم محفل شاهان باشد. قلم باید ویرانه ها و کاشانه ها را روشن کند. قلم نباید دل مظلومان و ضعیفان را بشکند. خدا در اولین آیه سوره قلم، به قلم  و آنچه می‌نویسد، سوگند می خورد، ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ. قلم  بزرگ ترین و والا ترین  نعمت است. بزرگترین افتخار ما مسلمانان این است که کتاب مان قرآن قلم را سمبل آگاهی، تفکر و علم دانسته و به آن سوگند ‌خورده و مقام قلم را گرامی می دارد ارزش قلم در نوشتن درد است، دردهای مردم و حقایق بزرگی مثل خدا، قرآن، پیامبر، عشق به خاندان پیامبر، و دفاع از مظلومیت ها، حق ها، ارزش ها، علم و صاحبان اندیشه و...

قلم منشاء تمدن و برکات فراوان بوده و هست. تاریخ تمدن از زمانی شروع شد که کتابت آغاز کشت، نوشتن وسیله ای شد برای سرعت گرفتن پیشرفت. ثبت یافته ها، باعث انباشت علم و دانش شد. نوشتن خدمت مضاعفی به نسل های بعد کرد. نسل های بعدی ادامه و تکامل دهنده دانش نسل های قبل شدند. به مرور زمان پیشرفت علم سرعت بیشتری پیدا کرد و دوره دو برابر شدن علم کاهش چشمگیری پیدا نمود. علم باعث پیشرفت ابزار شد و پیشرفت ابزار، انتشار آگاهی را عمومی و فراگیر نمود. اگر قلم نبود تراوشات قلبی و آگاهی‌های فردی ماندگار نمی شد. حیطه اثر یافته ها محدود می گشت. قلم به عنوان وسیله ثبت آگاهی ها، یک معجزه آشکار است.

قلم معجزه ای است که بشریت را از نادانی نجات داده و گشتی است که نجات یافته گانش هرگز غرق نمی شوند. قلم در عالم هستی، تنها وسیله پرورش دهنده عقل و مایه شکوفایی است.

قلمی ارزشمند است که بشر را به سوی حقایق هدایت نماید. صلح و دوستی خداپسندانه را رواج دهد تا انسان ها طریق کمال را پیماید، و در پرتو کشف حقایق هستی و تبیین علوم و معارف الهی، امور دین و دنیای خویش را سامان بخشند.

قلمی ارزشمند است که علم و معرفت را از اسارت و فراموشی رها کند، و علم و دانش را به جامعه انسانی هدیه نماید، تا تشنگان آگاهی را سیراب گرداند و از گزند غفلت نجات دهد.

قلمی شایسته تجلیل و قدردانی است که بیدارگر خفتگان و مظلومان باشد. احساسات عالی و لطیف الهی را که پاکی و زیبایی در آنها موج می زند، از روی انصاف به تصویر کشد تا در سایه آن همگان حقایق را مشاهده نموده و لذت بی حساب ببرند. به حق و حقوق خود برسند.

بشر، فطرتاً برای علم و اصحاب قلم، شرافـت و برتری قایل است، بشر به وسیله قلم درس شکوفا شـدن را می آموزد. قلم وسیله فهم است، فهم وسیله شناخت انسان از خود و دنیاست.

قلم توان چند بار زیستن را به انسان ها می دهد. قلم احوالات و تجربه انسان های عاقل و جاهل را در حال و گذشته اختیار فرد قرار می دهد که برای کسب هر کدام باید سال ها زیست تا همان تجربیات را کسب کرد.

قلم اهل کید مکاران، کذب  گفتار شیاطین را آشکار و رسوا  می سازد و از خطوات شیطان پرده برمی دارد. و لطف لطیف رحمانی را در انفاس جاری می نماید.

 رسالت صاحب قلم

صاحب قلم کسی است که قلم به دست می گیرد تا متنی را بنویسد و آن را در اختیار جوینده گان قرار دهد. رسالت صاحب قلم اطلاع رسانی مطلوب است. صاحب قلم باید بداند که مخاطبان همواره در جستجوی حقیقتند، اگر صاحبان قلم حقایق را یافتند، بدون درنگ، بی کم و کاست اعلام نمایند تا جوینده گان استفاده کنند. صاحب قلم بدین وسیله ضمیر وجدان خویش را آرام می نماید. اگر صاحب قلمی حقایق را کتمان نماید، و آدرس غلط بدهد روح و وجدانش را درون آتش افکنده که دمادم شعله های وهشتناک عذاب می سوزاند.

ارزش قلم به اندازه ارزش صاحب قلم است. قلم را صاحب قلم با ارزش یا بی ارزش می کند. صاحب قلم خدا باشد، قرآن پدید می آید.

صاحب قلمی رسالتش را به نحو احسن به انجام رسانده است که چشم هانش را باز کرده، گوش هایش را شنوا نموده، پاهایش را استوار ساخته، انگشتانش را مشت نموده تا قلمش را سودجویان نربایند، و یا بخرند. سینه اش را سپر دشمنان حقیقت، زبانش را بلندگوی انسانیت نماید. و اندیشه اش را در راه تقویت حق جولان دهد. چنین فردی رسالتش به نحو احسن به انجام رسانده است و جزء نویسنده گانی است که امانت  الهی را حفظ کرده است.

صاحب قلمی هدایت گر است رسالتش را به صورت مطلوب انجام دهد. والاترین رسالت قلم بهشتی کردن زمینیان است. صاحب قلم با استفاده از مهارتش اول خفتگان را بیدار کرده و بعد راه درست زیستن را به مردم یاد دهد.

قلم و نوشتن مقدس است، اما همه قلم به دستان مقدس نیستند. اگر صاحب قلمی بخواهد، فردی سازنده و بالنده شود، شایسته است که با ارزش های انسانی و رسالت والای نویسندگی آشنا باشد.

سودجویان با قلم مطالبی را  می‌نویسند که حق اش نوشته شدن نیست و مطالبی را نمی نویسند که حقش نوشته شدن هست، به همین خاطر از رسیدن به شایستگی خویش باز می مانند.

صاحب قلم باید بداند که حقایق روزی آشکار خواهد شد و نباید موجبات رسواشدن در آن روز را محیا نماید.

پیامبران و ائمه امین ترین صاحبان قلم بودند. همه انبیاء و ائمه برای مبارزه با خفقان و بی‌عدالتی آمده‌اند و قرآن هم موضعی جز این ندارد چرا که اگر غیر از این باشد خلاف قاعده «ارسال رسل» عمل شده است.

 رسالت قلم

رسالت قلم ارتقای مقام انسان در جوامع انسانی است. به همین خاطر رسالت نویسنده متعهد این است که خود و قلمش را از دست زورمندان قلم خارج کند، نه تسلیم آنان گردد و اسارت خود و قلمش را قبول کند.  از کیسه های زر زرمندان بگذرد و به تزویر مزوران فریفته نگردد. در یک کلام خودش و قلمش اسیر فرعونیان، قارونیان و بلعمیان ننماید.

کسانی که می خواهند از قلم سواستفاده کنند. به نام ارتقای مقام انسـان، تخریب می کنند. به نام اجرای عدالـت، مروج ظلم می شوند. رسالت قلم بستن راه نفوذ سواستفاده کننده گان است.

رسالت صاحب قلم جلوگیری از ذبح حقیقت است. نویسنده وقتـی می بیند حقیقتی در حال ذبح است، قلم را به جـولان در می آورد، شفاف سازی را آغاز می کند. تا از به بند کشیده شدن حقیقت جلوگیری کند.

قلم، حقایق پنهان را که نهفته مانده آشـکار می کند. مهمترین رسالـت قلم دعـوت خواننده گان به سوی حق است. قلم شیوا می تواند موحب نجات انسان و جامعه انسانی شود.

قلم زمانی که در دست انسان بصیر قرار می گیرد، هدایت حقیقی که با فطرت انسانی سازگار است گسترش می یابد. در این موقع قلم رسالت اش را به نحو احسن انجام داده است. مردم از آن منظر به حقایق می‌نگرند و به زیور کلام آراسته می شوند.

جامعه ای سعادتمند است که از قلم و آنچه می نویسد استفاده مطلوب نماید. اگر جامعه ای به قلم و نوشته و صاحب قلم ارزش بگذارد و آنان را عزیز بدارد، در بین دیگر ملل عزیز و محترم است.

نوشته محمد ابراهیم پاکروان

منبع: http://www.talashepak.blogfa.com