چنگیز دیروز - چنگیز امروز

دکتر شریعتی:

چنگیز دیروز سلاحش شمشیر بود و مرکبش اسب و دفاعش سپر همین!  اما چنگیز امروز مرکبش ”صنعت ”و سرمایه و سلاحش علم و نقابش دموکراسی و انسان دوستی و تمدن و توسعه  و صلح و حقوق و بشر .

چنگیز دیروز مفاصل اعضا یک پیکر رامی گسست و چنگیز امروز پیوند های عمیق و قدسی روح را، چنگیز دیروز سر از تن جدامی کرد و چنگیز امروز فطرت آدمی را از کالبدش، چنگیز دیروز خانه ها را آتش میزد و چنگیز امروز کشور ها را ،آسمان را ،عشق را ، ایمان را و هر چه را که آدمی در پناه آن ”آدمی ”می تواند ماند ، بر سرش آوار می کند .چنگیز دیروز جامه از تنها بدر کرد و می ربود و چنگیز امروز ماهیت آدمی و هویتش را .

به هرحال جور،غارت ودشمنی انسان باانسان که ازقابیل آغاز شده است همچون دیگر پدیده های عالم در مسیر تکاملی و تصاعدی حویش اکنون به آسمانها رسیده است و قلمرو حکومتش نه دیگر از مرزی به مرزی و از قومی به قومی که پهنه ی جهان است و کشور انسان .

دکتر شریعتی (انسانها چهار دسته اند)

1ـ آنانی که وقتی هستند، هستند و وقتی که نیستند هم نیستند. عمده آدم‌ها حضورشان مبتنی به فیزیک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم می‌شوند. بنابراین اینان تنها هویت جسمی دارند.

٢ـ آنانی که وقتی هستند، نیستند و وقتی که نیستند هم نیستند.

مردگانی متحرک در جهان. خود فروختگانی که هویت‌شان را به ازای چیزی فانی وا گذاشته‌اند. بی‌شخصیت‌اند و بی‌اعتبار. هرگز به چشم نمی‌آیند. مرده و زنده‌‌شان یکی است.

٣ـ آنانی که وقتی هستند، هستند و وقتی که نیستند هم هستند.

آدم‌های معتبر و با شخصیت. کسانی که در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودنشان هم تاثیرشان را می‌گذارند. کسانی که همواره به خاطر ما می‌مانند. دوستشان داریم و برایشان ارزش و احترام قائلیم.

٤ـ آنانی که وقتی هستند، نیستند و وقتی که نیستند هستند.

شگفت‌انگیز‌ترین آدم‌ها.

در زمان بودشان چنان قدرتمند و با شکوه‌اند که ما نمی‌توانیم حضورشان را دریابیم. اما وقتی که از پیش ما می‌روند نرم نرم آهسته آهسته درک می‌کنیم، باز می‌شناسیم، می فهمیم که آنان چه بودند. چه می‌گفتند و چه می‌خواستند. ما همیشه عاشق این آدم‌ها هستیم. هزار حرف داریم برایشان. اما وقتی در برابرشان قرار می‌گیریم قفل بر زبانمان می‌زنند. اختیار از ما سلب می‌شود. سکوت می‌کنیم و غرقه در حضور آنان مست می‌شویم و درست در زمانی که می‌روند یادمان می‌آید که چه حرف‌ها داشتیم و نگفتیم. شاید تعداد این‌ها در زندگی هر کدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.

منبع: http://raheiman.blogfa.com

سخنان کوروش در واپسین لحظات مرگ

حال که مرگ من فرا رسیده است ایران را مقتدر ترین کشور آسیا به دست شما می سپارم. من به خاطر ندارم در هیچ جهادی برای عزّت و سربلندی ایران زمین مغلوب شده باشم. تمام آرزوهایم برآورده شد و سیر زمان پیوسته به کام من بود ولی در تمام مراحل زندگی از شکست و ضعف در هراس بودم و هیچگاه مغرور نشدم و خودپسندی را هرگز به خود راه ندادم. در پیروزی های بزرگ، هیچگاه پا از دایره اعتدال بیرون ننهادم و حتی شادمانی بی جهت ننمودم. حال که آخرین لحظات زندگی را سپری می کنم خود را بسی خوشبخت و سعادتمند می دانم زیرا فرزندانم همگی عاقل و نیرومند هستند و وطنم ایران از همه جهت مقتدر و با شکوه است. آیندگان از من و کشورم به نیکی یاد خواهند کرد. آیا با چنین موفقیتهایی نباید با خیالی آسوده چشم از جهان فروبندم. ای پسران عزیزم .......

(بقیه در ادامه مطلب)

گزیده ای از سخنان دکتر شریعتی

1-وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها می کند پرهایش سفید می ماند، ولی قلبش سیاه میشود. دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست اسراف محبت است.

2-دل های بزرگ و احساس های بلند، عشق های زیبا و پرشکوه می آفرینند.

3-اما چه رنجی است لذت ها را تنها بردن و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن و چه بدبختی آزاردهنده ای است تنها خوشبخت بودن! در بهشت تنها بودن سخت تر از کویر است.

4-اکنون تو با مرگ رفته ای و من اینجا تنها به این امید دم میزنم که با هر نفس گامی به تو نزدیک تر میشوم . این زندگی من است.

5-وقتی خواستم زندگی کنم، راهم را بستند.وقتی خواستم ستایش کنم، گفتند خرافات است.وقتی خواستم عاشق شوم گفتند دروغ است.وقتی خواستم گریستن، گفتند دروغ است.وقتی خواستم خندیدن، گفتند دیوانه است.دنیا را نگه دارید، میخواهم پیاده شوم.

6-اگر قادر نیستی خود را بالا ببری همانند سیب باش تا با افتادنت اندیشه‌ای را بالا ببری.

7-به سه چیز تکیه نکن ، غرور، دروغ و عشق.آدم با غرور می تازد،با دروغ می بازد و با عشق می میرد.

8-عشق در هر رنگی و هر سطحی ، با زیبایی محسوس در نهان و آشکار ، رابطه دارد. چنان که شوپنهاور میگوید: شما بیست سال بر سن معشوقتان بیافزایید، آنگاه تاثیر مستقیم آن را بر روی احساستان مطالعه کنید.

منبع: http://firstfoot.parsfa.com

دکتر شریعتی

در سرزمینی که سایه آدمهای کوچک بزرگ شد

در آن سرزمین آفتاب در حال غروب است!