تبریک سال 93

دوستان و عزیزان بازدیدکننده

ای خدای دگرگون کننده دلها و دیده ها ای تدبیر کننده روز و شب ای دگرگون کننده حالی به حالی دیگر حال مارا به بهترین حال دگرگون کن

باز عالم و آدم و پوسیده گان خزان و زمستان خندان و شتابان به استقبال بهار میروند تا اندوه زمستان را به فراموشی سپارند و کابوس غم را در زیر خاک مدفون سازند

و آنگه سر مست و با وجد و نشاط و با رقص و پایکوبی با ترنم این سرود طرب انگیز نو روز و جشن شگوفه ها را بر گذار می نمایند . . .

سال نومی شود و زمین نفسی دوباره می کشد.برگ ها به رنگ در می آیندوگل ها لبخند می زند و پرنده های خسته بر می گردند و دراین رویش سبز دوباره...من...تو...ما... کجا ایستاده اییم.سهم ما چیست؟..نقش ما چیست؟...پیوند ما در دوباره شدن با کیست؟...

اینجانب مدیر وبلاگ یادها و خاطره ها به کلیه شما عزیزان بازدیدکننده سال نو را تبریگ گفته و برای یکایک شما عزیزان در این سال از خدای متعال سلامتی، سرور، سعادت و نیکبختی و عاقبت بخیری مسئلت می نمایم.

پیامک های مخصوص سال 1393

یک عالمه عطر بید تقدیم تو باد

تبریک بسی شدید تقدیم تو باد

تنها دل و قلوه ‎ایست دارایی ما

این هم دم صبح عید تقدیم تو باد

.

دوباره معجزه آب و آفتاب و زمین

شکوه جادوی رنگین کمان فروردین

شکوفه و چمن و نور و رنگ و عطر و سرود

سپاس و بوسه و لبخند و شادباش و درود

.

با دلبرکی تازه تر از خرمن گل

از دست مده جام می و دامن گل

زان پیشترک که گردد از باد اجل

پیراهن عمر ما چو پیراهن گل

.

پروردگارا در این روزهای پایانی سال به خواب عزیزانم آرامش،

به بیداریشان آسایش، به زندگیشان عافیت، به عشقشان ثبات، به مهرشان وفا،

به عمرشان عزت، به رزقشان برکت و به وجودشان صحت عطا بفرما …

.

اینک بهار تا دروازه هاى شهر رسیده و رستاخیز دوباره در گیتى دمیده

و من در دعایی خاضعانه به درگاه مدبر هستی احسن الحال را برای شما آرزو میکنم !

نوروز مبارک

.

موش و بقر و پلنگ و خرگوش و شمار

زین چهار چو بگذری نهنگ آید و مار

آنگاه به اسب بر گوسفند است حساب

میمون و مرغ و سگ و خوی آخر کار

سال نو مبارک

.

لحظه ای که سال تحویل میشه ، تنها لحظه ایه که بی منت به من لبخند می زنی ؛

کاش هر ثانیه برای من سال تحویل باشه تا لبخند همیشه مهمون لبهات بمونه !

.

چو صبح رایت خورشید آشکار کند

ز مهر قبله افلاک زرنگار کند

رسید موسم نوروز و گاه آن آمد

که دل هوای گلستان و لاله زار کند

.

اینا خط های آخر دفتر امسال منه :

ـــــــــــــــ

توی این روزهای آخر سال ۹۲ یه جمله یادگاری برام بنویس !

.

لحظات از آن توست؛ آبی ، سبز، سرخ، سیاه، سفید …

رنگهایی را که بایسته است بر آنها بزن، روزهایت رنگارنگ !

سال نو مبارک …

.

بهار تکرار گل است و بهشت تکرار بهار …

.

توی این روزای آخرسال ۲تا جمله هست که باید بگم :

اول تشکر برای بودنت توی سال گذشته

دوم آرزو برای داشتنت توی سال آینده

سال نو مبارک …

.

بهار ، فصل غنچه‌ها ، فصل شکفتن است …

لبهایتان همیشه بهاری باد !

.

شیشه عطر بهار، لب دیوار شکست و همه جا پر شد از بوی خدا، همه جا آیت اوست !

نوروزتان مبارک

.

اسفند رو به پایان است، وقت کوچ کردن به فروردین ؛ وقت بخشیدن و صاف کردن دل،

پس مرا ببخش اگر با نگاهی یا صدایی یا زبانی بر دلت ترکی انداختم !

.

بهار ثانیه ثانیه پیشتر می آید و اینجا کسی هست که به اندازه‌ی تمام شکوفه های بهاری برایت آرزوهای خوب دارد …

.

بهار نزدیک است و هوا پر شده از
 “دوستت دارم”هایی که به بادها سپرده ام ، کاش پنجره ات باز باشد …

.

من به صد خواهش و منت ز خدا خواسته ام

که در این ساعت خیر

مرغ آمین به سراغت آید

و دعایی که تو بر لب داری، به اجابت ببرد !

سال نو مبارک

.

گشت گرداگرد مهر تابناک ایران زمین

روز نو آمد و شد شادی برون زندر کمین

ای تو یزدان ، ای تو گرداننده ی مهر و سپر

برترینش کن برایم این زمان و این زمین

.

آیینه ی روزگار لبخند خداست

آرامش سبزه زار لبخند خداست

از عطر نگاه باغها دانستم

نام دگر بهار لبخند خداست

.

ای کاش هر روزمان نوروز باشد تا نو شویم خودمان، اندیشه هایمان و عشقمان به همه زیبایی ها …

سال نو مبارک

.

عید را دوست دارم ، آن زمانی که دست به کار میشوم برای خانه تکانی دلم؛ دلخوشم به همین گرد و خاک خاطرات تو …

.

بر ما سالی گذشت و بر زمین گردشی و بر روزگار حکایتی، امید آنکه کهنه رفته باشد به نیکویی و این نو همی آید به شادی …

سال نو مبارک !

.

فرا رسیدن نوروز باستانی، یادآور شکوه ایران و یگانه یادگار جمشید جم

بر همه ایرانیان پاک پندار ، راست گفتار و نیک کردار خجسته باد !

.

با آرزوی ۱۲ ماه شادی

۵۲ هفته پیروزی

۳۶۵ روز سلامتی

۸۷۶۰ ساعت عشق

۵۲۵۶۰۰ دقیقه برکت

۳۱۵۳۰۰۰ ثانیه دوستی !

سال نو مبارک

.

دقت کردین توی خونه تکونی های عید بعضی وقتا یه وسایل یا یه عکسهایی رو پیدا میکنید

که شمارو میبرن توی عالم خاطرات و روزهای گذشته

و وقتی به خودتون میاید متوجه میشید که یه ۱۰دیقه ای رفتید به گذشته و برگشتید؟؟؟

.

ای کاش که هر لحظه بهاری باشی

هر روز پر از امیدواری باشی

هر سیصد و شصت و پنج روز امسال

سرگرم شمردن هزاری باشی !

.

آرزو دارم این نوروزی که پیش رو داری

آغاز اون روزایی باشد که آرزو داری

حاج علی نوری پدر و معلمی نمونه (یاد وخاطره آن عزیز سفر کرده گرامی باد)

حاج علی نوری فرزند امید علی نوری در مورخه 15/06/1333 در روستای رودبار شهرستان کوهدشت متولد شد و دوران ابتدای را در همان روستا و دوران راهنمایی را در شهرستان کوهدشت سپری و در دوران دبیرستان در شهرستان کوهدشت به عنوان قهرمان در ورزش بوکس به مربی گری جناب اسدی خرم آبادی با موفقیت به پایان رساند و در سال 1360 به استخدام آموزش پرورش در آمد و در همان سال در روستای قرعلیوند به مدت یک سال مشغول به تدریس در مقطع ابتدایی بود.

 

پس از آن در سال 1361 به مدت 5 سال به عنوان معلم مقطع ابتدایی در دبستان میثم تمار مشغول تدریس و از سال 1366 به عنوان مدیر و معاون در همان مدرسه مشغول به خدمت بودند و در سال 1372 به عنوان مدیر مدرسه شهید باهنر به مدت 4 سال سپری و از سال 1376در مدرسه جامی به عنوان معلم مقطع ابتدایی به مدت 13 سال مشغول تدریس و در سال 1389 در مدرسه روستای کشماهور به مدت یک سال به عنوان مدیر مدرسه همان روستا سپری ودر سال 1390 به بازنشستگی نائل آمد(لازم بذکر است دارای 29 لوح تقدیر از روسای آموزش پرورش استان و شهرستان دریافت نموده است).

خصوصیات اخلاقی

پدری مهربان شوهری دلسوز و مردی از جنس همین مرز و بوم خاکی بی آلایش و متواضع و قانع و مذهبی و ورزشکار و معلمی که عاشق محصلینش بود و به آنها عشق می ورزید و از خدمت به دانش آموزان لذت می برد .حاج علی نوری در آبان 1391 به حج تمتع ودر اردیبهشت 1392 به کربلای معلی مشرف شدند

در کنارم، شب و روز بی‌تاب بود

غافل از او، چشم من در خواب بود

تا شدیم بیدار و مشتاق پدر

او به خواب و چهره‌اش در قاب بود

لازم به ذکر است زنده یاد مرحوم حاج علی نوری در تاریخ 30/03/1392 به علت ایست قلبی به دیار باقی شتافت

جهت شادی روح آن مرحوم و سایر فرهنگیان عزیز، بخصوص فرهنگیان شهرستان کوهدشت صلوات

فاطمه فاطمه است

این است که همه جا در تاریخ ملت‌های مسلمان و توده‌های محروم در امت اسلامی، فاطمه منبع الهام آزادی و حق‌خواهی و عدالت‌طلبی و مبارزه با ستم و قساوت و تبعیض بوده است.

از شخصیت فاطمه سخن گفتن بسیار دشوار است. فاطمه، یک ” زن ” بود، آن‌ چنان که اسلام می‌خواهد که زن باشد. تصویر سیمای او را پیامبر خود رسم کرده بود و او را در کوره‌های سختی و فقر و مبارزه و آموزش‌های عمیق و شگفت انسانی خویش پرورده و ناب ساخته بود.

وی در همه‌ ابعاد گوناگون زن بودن نمونه شده بود.

مظهر یک دختر، در برابر پدرش.

مظهر یک همسر در برابر شویش.

مظهر یک مادر در برابر فرزندانش.

مظهر یک ” زن مبارز و مسئول ” در برابر زمانش و سرنوشت جامعه‌ اش.

وی خود یک “ امام ” است، یعنی یک نمونه مثالی، یک تیپ ایده‌آل برای زن، یک “ اسوه ” ، یک شاهد برای هر زنی که می‌خواهد ” شدن خویش ” را خود انتخاب کند.

او با طفولیت شگفتش، با مبارزه‌ مدامش در دو جبهه خارجی و داخلی، در خانه‌ پدرش، خانه‌ی همسرش، در جامعه‌اش، در اندیشه و رفتار و زندگیش، “چگونه بودن” را به زن پاسخ می‌داد.

نمی‌دانم چه بگویم؟ بسیار گفتم و بسیار ناگفته ماند.

در میان همه جلوه‌های خیره کننده‌ روح بزرگ فاطمه، آنچه بیشتر از همه برای من شگفت‌انگیز است این است که فاطمه همسفر و همگام و هم‌ پرواز روح عظیم علی است.

او در کنار علی تنها یک همسر نبود، که علی پس از او همسرانی دیگر نیز داشت. علی در او به دیده یک دوست، یک آشنای دردها و آرمان‌های بزرگش می ‌نگریست و انیس خلوت بیکرانه و اسرارآمیزش و همدم تنهایی‌هایش.

این است که علی هم او را به گونه‌ دیگری می‌نگرد و هم فرزندان او را.

پس از فاطمه، علی همسرانی می‌گیرد و از آنان فرزندانی می‌یابد. اما از همان آغاز، فرزندان خویش را که از فاطمه بودند با فرزندان دیگرش جدا می‌کند. اینان را “بنی‌علی” می‌خواند و آنان را “بنی‌فاطمه”.

شگفتا، در برابر پدر، آن هم علی، نسبت فرزند به مادر و پیغمبر نیز دیدیم که او را به گونه‌ی دیگر می‌بیند. از همه‌ی دخترانش تنها به او سخت می‌گیرد، از همه‌ تنها به او تکیه می‌کند. او را ـ در خردسالی ـ مخاطب دعوت بزرگ خویش می‌گیرد.

نمی‌دانم از او چه بگویم؟ چگونه بگویم؟

خواستم از ” بوسوئه ” تقلید کنم، خطیب نامور فرانسه که روزی در مجلسی با حضور لویی، از ” مریم ” سخن می‌گفت . گفت : هزار و هفتصد سال است که همه‌ سخنوران عالم درباره مریم داد سخن داده‌اند.

هزار و هفتصد سال است که همه فیلسوفان و متفکران ملت‌ها در شرق و غرب، ارزش‌های مریم را بیان کرده‌اند.

هزار و هفتصد سال است که شاعران جهان در ستایش مریم همه‌ ذوق و قدرت خلاقه ‌شان را به کار گرفته ‌اند.

هزار و هفتصد سال است که همه‌ هنرمندان، چهره‌نگاران، پیکرسازان بشر، در نشان دادن سیما و حالات مریم هنرمندی ‌های اعجاز‌گر کرده‌ اند.

اما مجموعه‌ گفته‌ها و اندیشه ‌ها و کوششها و هنرمندی‌‌های همه در طول این قرن‌های بسیار، به اندازه‌ این کلمه نتوانسته ‌اند عظمت‌های مریم را بازگویند که: “مریم (س)، مادر عیسی (ع) است “.

و من خواستم با چنین شیوه ‌ای از فاطمه بگویم. باز درماندم

خواستم بگویم، فاطمه دختر خدیجه‌‌ی بزرگ است.

دیدم فاطمه نیست.

خواستم بگویم که فاطمه دختر محمد است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که فاطمه همسر علی است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم که فاطمه مادر حسین است.

دیدم که فاطمه نیست.

خواستم بگویم، که فاطمه مادر زینب است.

باز دیدم که فاطمه نیست.

نه، این‌ها همه هست و این همه فاطمه نیست.

فاطمه، فاطمه است

منبع: وبلاگ بینهایت

راز سعادت

روزی مردی به قصد ملاقات با دانای راز و پرسیدن راز سعادت جاودان رهسپار سفری طولانی شد . او شنیده بود که در محل زندگی دانای راز برای هر مکانی باغچه ای وجود دارد که اگر بتوانی آن باغچه را آبیاری کنی به سعادت جاودان دست یافته ای. او سفر خود را اغاز کرد و همین طور که در راه می رفت به گرگی رسید. ابتدا از آن گرگ ترسید و خواست پا به فرار بگذارد و ولی با ناله های گرگ باز گشت و دریافت که گرگ بسیار نحیف و رنجور بود و از درد به خود می پیچید . سبب را پرسید و گرگ گ ف ت که مدتهاست نتوانسته ام غذای مناسبی بخورم زیرا دردی در دندانم دارم که امانم را بریده ولی نمی دانم علت آن چیست. مرد گفت من به ملاقات دانای راز می روم اگر بخواهی پاسخ مشکل تو را نیز از او خواهم پرسید. گرگ موافقت کرد و مرد به راه افتاد .و همینطور که می رفت در راه توان فرسای سفر به درختی رسید که می دید ب ا آن که در باغ سرسبزی قرار دارد و همه ی اطرافش گل و چمن و طراوت است باز آن درخت خشکیده و بی ثمر اس ت .کنجکاو شد و از او سبب را پرسید. درخت با ناراحتی گفت ای مرد من هم نمی دانم چرا این گونهاست. مرد گفت من به ملاقات دانای راز می روم اگر بخواهی پاسخ مشکل تو را نیز از او خواهم پرسید. درخت موافقت کرد و مرد به راه افتاد. در نهایت پس از پشت سر گذاشتن راهی طولانی و سخت مرد به محل زندگی دانای راز رسید و همانطور که گفته بودند باغچه های آدمیان را در آن پیدا کرد. سپس از دانای راز خواست تا به او اجازه دهد برای رسیدن به سعادت جاودان باغچه ی خودش را آبیاری کند . دانای راز باغچه ی مرد را به او نشان داد و مرد آن را آبیاری کرد و در هنگام بازگشت پاسخ مشکل درخت و گرگ را نیز از دانای راز پرسید .مرد آهنگ بازگشت کرد.

در راه وقتی به درخت رسید درخت از او پرسید ای مرد آیا پاسخ مشکل مرا از دانای راز پرسیدی؟ مرد گفت آری و بدان که صندوقی در زیر ریشه های تو وجود دارد که مانع از رسیدن آب به آنها می شود و تو نمی توانی از آب زلال چشمه استفاده کنی و سر سبز شوی. درخت گفت ای مرد آیا تو این نیکی را در حق من می کنی و ان صندوق را در می آوری؟ مرد قبول کرد و پس از بیرون آوردن آن صندوق از خاک مشاهده کرد که درون آن پر از سکه های طلا و زر است. درخت که جانی دوباره گرفته بود. به مرد گفت ای مرد اگر تو به اینجا نمی آمدی و پیغام مرا به دانای راز نمی رساندی و این صن دوق را از زیر ریشه های من بیرون نمی آوردی من هرگز دوباره نمی توانستم سرسبز و شاداب شوم. پس به نشانه ی سپاس گذاری از تو می خواهم که این صندوق با همه ی آنچه درون آن هست را برداری و با آن

زندگی سعادت مندی برای خودت بسازی .ولی مرد به یاد باغچه اش افتاد و گفت: نه ! من باغچه یخودم را ابیاری کرده ام و بی شک به سعادت جاودانی خواهم رسید و نیازی به طلاهای این صندوقچه ندارم.

آن گاه مرد به راهش ادامه داد به گرگ رسید . گرگ پرسید ای مرد آیا پاسخ سوال مرا از دانای راز پرسیدی؟ مرد گفت بلی و بدان که تو روزی از رودخانه ماهی صید کرده ای که در شکم آن گوهری گرانبها بوده است و آن گوهر در بین دندانهای تو مانده و سبب رنجش تو ر ا ف راهم کرده است .

گرگ گفت ای مرد حال که پاسخ مشکل مرا می دانی بیا و این گوهر را از بین دندانهای من بیرون بیاور تا من بتوانم از این پس به راحتی غذا بخورم. مرد قبول کرد و پس از بیرون آوردن گوهر مشاهده کرد که آن

تکه جواهر به راستی گوهر گرانبهایی است و درخشش خیره کننده ای دارد. سپس گرگ به مرد گفت ای مرد اگر تو پاسخ مشکل مرا از دانای راز نمی پرسیدی و این گوهر را از دهان من بیرون نمی آوردی من نمی توانستم دوباره به راحتی غذا بخورم پس به نشانه سپاس این گوهر را به تو می دهم تا زندگی خود را با آن سعادت آمیز سازی. مرد باز به یاد باغچه ی خود و پاسخی که به درخت داده بود افتاد و گفت:نه! در راه من درختی بود که او نیز همین درخواست را از من داشت ولی من باغچه ی خودم را آبیاری کر ده ام و بی شک بهسعادت جاودانی خواهم رسید.

در این هنگام ناگهان گرگ جستی ناگهانی زد و مرد را به نیش کشید و پس از مدتها شکمی از عز ا درآورد!

سپس خطاب به آن مرد گفت آسی که نتواند از سعادتهایی که بر سر راهش قرار می گیرد بهره ببرد بی شک خود به سعادتی برای دیگران تبدیل خواهد شد...

منبع: درسهایی از زندگی

بهترین اعمال کدام است؟

بهترین عمل، آن است که مورد قبول خدا باشد!

در قرآن کریم یکی از ویژگی هایی که از زبان بزرگان بیان شده و ما را غیر مستقیم هدایت می کند برای قدم برداشتن ، به آن سمت و سو حرکت کنیم این است که باید آن عمل ، جوری باشد که مورد پذیرش خداوند واقع شود ؛ به عبارتی اگر آن کس که کار انجام مى‏دهد، ابراهیم و همکارش اسماعیل و محل کارش مسجدالحرام و نوع کارش ساختن کعبه باشد؛ امّا قبول نشود، ارزشى ندارد؛ لذا حضرت ابراهیم هنگام ساختن کعبه تمام فکر و ذهنش این است که کارش مورد قبول خداوند واقع شود و می فرماید : «ربّنا تقبّل منّا ؛ خداوندا! این عمل را از ما قبول فرما. »(بقره، 127(

در جای دیگر می بینیم که اگر نذر کننده مادر مریم و مورد نذر، فرزندى باشد که سالها انتظارش را داشته و فرزندش را وقف مسجد کند، باز هم باید به فکر قبولى آن باشد، همان گونه‏که مادر حضرت مریم پس از نذرش گفت: «فتقبّل منّى؛ خداوندا! این عمل را از من پذیرا باش. »(آل عمران، 35)

 ولایت اهل بیت، بهترین عمل

از امام صادق(ع) سوال شد: معنای «حی علی خیر العمل » چیست و کدام عمل است ؟

فرمود:«خیر العمل ، الولایة؛بهترین عمل  ، ولایت ما اهل بیت است.»(مستدرک الوسائل ، ج 4 ، ص 70)

علامه بحرانى در کتاب غایة المرام ص 329 در تفسیر آیه 89 الى 90 سوره نمل که مى فرماید: «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْها وَ هُمْ مِنْ فَزَع یَوْمَئِذ آمِنُونَ * وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِئَةِ فَکُبَّتْ وُجُوهِهِمْ فِى النّارِ هَلْ تُجْزَوُنَ اِلاّ ما کُنْتُمْ تَعْمَلُون؛ عنى کسانى که در قیامت نیکوکار وارد محشر مى شوند پاداش بهتر از آن یابند و علاوه بر آن از هول و هراس قیامت در امان باشند . و کسانى که بدکار و زشت کردار درآیند در آن روز به رو در آتش جهنّم افتند و این کیفر و عقوبت جز سزاى اعمال آنان نخواهد بود.»

از ابراهیم بن محمد شافعى در کتاب فرائد السبطین از ابى عبدالله جدلى روایت کرده که مى گوید: وارد شدم بر على(علیه السلام) فرمود: اى ابا عبدالله مى خواهى تو را از آن حسنه و ثوابى که موجب بهشت و سیئه و گناهى که موجب جهنّم مى شود و هیچ عملى از او پذیرفته نخواهد شد آگاه کنم؟

گفتم: آرى بفرمایید، فرمود: آن حسنه محبت ما اهل بیت و آن سیئه و گناه نیز بغض و عداوت ما مى باشد.

بنابراین بهترین پاداش و اجر براى دوستان اهل بیت(علیهم السلام) در قیامت در امان بودن از عذاب الهى خواهد بود.

 سخت ترین کارها، بهترین است!

« افضل الأعمال ، احمزها ; بهترین اعمال مشکل‏ترین آنهاست.»(بحارالانوار، ج 7، ص 191)

یعنى کسانى که در قیامت نیکو کار وارد محشر مى شوند پاداش بهتر از آن یابند و علاوه بر آن از هول و هراس قیامت در امان باشند . و کسانى که بدکار و زشت کردار درآیند در آن روز به رو در آتش جهنّم افتند و این کیفر و عقوبت جز سزاى اعمال آنان نخواهد بود

ارزش و دشواری نیّت

امامان معصوم (علیهم السلام) فرموده اند«نیة المؤمن خیر من عمله) اصول کافی ، ج 2 ، ص 84 ) و یا : «أفضل الأعمال أحمزها»( بحار ، ج 67 ، ص 237) نیّت روح عمل، و کار دشواری است. چون اصل کار را بسیاری از انسانها انجام می‏دهند ، امّا همه قدرت نیّت صحیح ندارند ؛ چرا که :

اوّلاً: می‏شود کار ناپسند را «قربة الی الله»، انجام داد. بنابراین، باید کار، شایستگی نزدیک ساختن انسان به خدا را داشته باشد ، دارای (حسن فعلی) باشد .

ثانیاً : باید کار، از «حُسن فاعلی» برخوردار باشد . در این صورت اگر این عمل از هر پیرایه‌ای منزّه باشد ، نیت آن بهتر از خود عمل است و البته این بسیار دشوار است و به همین جهت هم نیّت ، بهترین اعمال است ؛ مثلاً، کسی که کتابی می‏نویسد ، طبیعتاً علاقه دارد که نام او روی جلد آن نوشته شود؛ یا اگر کسی مسجد یا مؤسسه خیریه‌ای می‏سازد ، علاقمند است که نام او در چهره تابلو آن ثبت شود و یا در محافل برده شود و بعضی هم علاقه مندند که نامشان برده نشود تا دیگران بگویند: او بدان حد رسیده که حتی حاضر نشده مردم نامش را ببرند که این هم یک نوع ریاست؛ یعنی، گاهی انسان ریا می‏کند و نمی‏داند که ریاکار است، که البته این ریای مرموزی است و کمتر مورد توجه قرار می‏گیرد و شیطان هم هر کسی را از راه مخصوص او فریب می‏دهد . برخی هم برای این که دیگران نگویند فلان کس ریاکاری می‏کند کار خیر را انجام نمی‏دهند که در حقیقت ، سخن مردم انگیزه ترک کار خیر، است .

 نشانه عمل صالح چیست؟

قرآن می‌فرماید: « أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً»(ملک/2)

در سوره کهف خداوند می ‌فرماید: « لِنَبْلُوَهُمْ أَیُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً»(کهف/7) ما مردم را آزمایش می‌کنیم تا ببینیم که کدام عملشان بهتر است.

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: «منظور از احسن عملاً، اکثر عملا، به معنای زیادی عمل نیست، چرا که زیادی عمل ملاک نیست، بلکه نیکی و کیفیت عمل مهم است .

از ابراهیم بن محمد شافعى در کتاب فرائد السبطین از ابى عبدالله جدلى روایت کرده که مى گوید: وارد شدم بر على(علیه السلام) فرمود: اى ابا عبدالله مى خواهى تو را از آن حسنه و ثوابى که موجب بهشت و سیئه و گناهى که موجب جهنّم مى شود و هیچ عملى از او پذیرفته نخواهد شد آگاه کنم؟

گفتم: آرى بفرمایید، فرمود: آن حسنه محبت ما اهل بیت و آن سیئه و گناه نیز بغض و عداوت ما مى باشد. بنابراین بهترین پاداش و اجر براى دوستان اهل بیت(علیهم السلام) در قیامت در امان بودن از عذاب الهى خواهد بود.

بهترین اعمال از نظر شیخ بهایی

همه روز روزه بودن همـه شـــب نماز کردن

                      همه ساله حـج نمودن سفر حــجاز کــردن

ز مدینـه تا بــه کعبه ســـر و پـا برهنه رفتن

                      دو لـب از بــــــرای لبیک به وظیفه باز کردن

به مســاجد و معــابد همه اعتکاف جسـتن

                      ز ملاهی و مــناهــی همه احـــتراز کـــردن

شب جمــعه ها نخــفتن به خـدای رازگفتن

                       ز وجــود بـی نیــازش طلـــــب نیــاز کـــردن

بـه خدا که هیچ کــس را ثــمر آنـقدر نباشد

                      کــه بـــــروی ناامـــیـدی در بســته باز کـردن

یاد و خاطره حاج علی کوشکی معلم فرهیخته شهرمان گرامی باد

در یکی از شبهای سرد چله  زمستان 1333 در روستای چغاپیت در خانواده ای متدین و تقریبا برخوردار به دنیا آمد. که نام او را علی نهادند. پدربزرگش  مرحوم کربلایی نورعلی کوشکی حیدری و پدرش مرحوم حاج همت علی کوشکی از مالکین و بزرگان خوشنام منطقه بودند . 

اهمیت  یادگیری و آموزش در این خانواده بر کسی پوشیده نبود . به طوریکه پدر و بویژه عمویش از اولین افراد باسواد منطقه بودند . همین امر کافی بود تا در همان کودکی با حضور در مکتبخانه  اشتیاق خود  به علم را نشان دهد .

با تاسیس اولین مدرسه رسمی در روستای سرطرهان با وجود فاصله زیاد و امکانات کم آن زمان راهی مدرسه شد که با حمایت های پدر و سکونت در منزل یکی از آشنایان به نام مرحوم ایمان محمدی دوره چهار ساله اول  ابتدایی را با تایید جناب آقای مهدی آزادبخت پیشکسوت فرهنگی شهرمان در یک سال به اتمام رساند .

برای ادامه تحصیل راهی  شهرستان کوهدشت گردید.با توجه به امکانات محدود آن زمان و نبود دانش آموز به حد کافی برای ادامه تحصیل در دوره متوسطه ناچار به مهاجرت به اسلام اباد غرب و خرم آباد گردید . در این دوره به عنوان یک  دوست واقعی و پشتیبان مطمئن برای همکلاسی هایش زبانزد خاص و عام گردید .که خوشتر آن آید که سر دلبران گفته آید در حدیث دیگران .

با توجه به فرهنگ آن زمان و فرزند ارشد خانواده بودن در همان اوایل دوره متوسطه ازدواج نمود . که این خود شرایط را بسیار سخت تر می نمود .

با همه مشکلات و سختی ها در سال 1355 موفق به اخذ مدرک دیپلم طبیعی گردید و عازم خدمت مقدس سربازی گردید . در سال 1357 با وجود آنکه کمتر از دو ماه از پایان خدمتش باقی مانده بود ، به دستور حضرت امام (ره) مبنی بر ترک خدمت نظامیان، محل خدمت خود را ترک نمود .   

با آغاز انقلاب اسلامی در همان ابتدا به عنوان نیروی هزار پیشه به استخدام دولت جمهوری اسلامی درآمد .علاقه به امر آموزش و تربیت فرزندان این مرز وبوم باعث گردید که با وجود فرصت برای استخدام در سایر ادارات  به عنوان معلمی روی آورد .

چند سال به عنوان راهنمای تعلیماتی در آموزش وپرورش مشغول خدمت بود . که تلاشها و پیگیریهای وی هنوز ورد زبان همکاران فرهنگی می باشد. به طوری که وقتی می بیند با ماشین آموزش وپرورش نمی تواند وظیفه خود را به انجام برساند ،با تهیه یک ماشین شخصی  در این چند سال منشاء خدمات ارزشمندی در مناطق طرهان و کوهنانی گردید.

با شروع جنگ تحمیلی چند بار در جبهه های حق علیه باطل حضور یافت تا دین خود را به کشور و ملت  ادا نماید. حضور در عملیات هایی نظیر فتح المبین ، حاج عمران و مرصاد برگ زرین دیگری بر افتخارات وی می باشد . 

با تاسیس اولین مدرسه راهنمایی در منطقه کوشکی با وجود اینکه می توانست در شهرستان بماند و از امکانات بیشتری برخوردار باشد ، به قصد ادای دین به مردم منطقه راهی روستا گردید.

در زمانیکه دولت تصمیم گرفت بخشی از آموزش و پرورش را به بخش خصوصی واگذار نماید .به عنوان اولین موسس مدارس غیر انتفاعی در شهر مدرسه غیر انتفاعی فرهنگ را با شعار فرزند صالح گلی است از گلهای بهشت تاسیس نمود که یکی از موفق ترین آموزشگاه های شهرستان می باشد و بسیاری از پزشکان و مهندسین و اساتید  جوان این دیار دوره ابتدایی خود را در آین آموزشگاه گذرانده اند .

 در بیان اوصاف شخصیتی و رفتاری مرحوم پدرم بهتر آن دیدم که مصداق را در خوشتر آن باشد که سر دلبران گفته آید در حدیث دیگران ببینم . ولی در مقاله ای مطلبی  تحت عنوان  اوصاف مومنین خواندم که جهت استحضار شما عزیزان آن را درج نمودم .باشد که ثواب آن با ذکر یک صلوات به روح مرحوم پدرم برسد  .
خداى متعال در این دو آیه 15 ـ 16 سوره «الم سجده» به بیان صفات برجسته مؤمنان راستین مى پردازد، و اصول عقیدتى و برنامه هاى عملى آنها را به طور فشرده با ذکر هشت صفت، بیان مى کند.
نخست مى فرماید:
)تنها کسانى به آیات ما ایمان مى آورند که هر وقت این آیات به آنها یاد آورى شود، به سجده مى افتند، و تسبیح و حمد پروردگارشان را به جا مى آورند و تکبر نمى کنند(
)إِنَّما یُؤْمِنُ بِآیاتِنَا الَّذِینَ إِذا ذُکِّرُوا بِها خَرُّوا سُجَّداً وَ سَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ هُمْ لایَسْتَکْبِرُونَ(.
تعبیر به «انّما» که معمولاً براى حصر است، بیانگر این نکته است که: هر گاه کسى دم از ایمان مى زند، و داراى ویژگى هائى که در این آیات آمده نیست در صف مؤمنان راستین نمى باشد، او فردى ضعیف الایمان است که نمى توان وى را به حساب آورد.
در این آیه چهار قسمت از صفات آنها بیان شده:
1ـ به محض شنیدن آیات الهى به سجده مى افتند، تعبیر به «خَرُّوا» به جاى «سَجَدُوا» اشاره به نکته لطیفى است که این گروه مؤمنان بیدار دل، به هنگام شنیدن آیات قرآن، چنان شیفته و مجذوب سخنان پروردگار مى شوند که بى اختیار به سجده مى افتند، و دل و جان را در این راه از دست مى دهند.
آرى، نخستین ویژگى آنها همان عشق سوزان و علاقه آتشینشان به کلام محبوب و معبودشان است.
همین ویژگى در بعضى دیگر از آیات قرآن به عنوان یکى از برجسته ترین صفات انبیاء ذکر شده است، چنان که خداوند درباره گروهى از پیامبران بزرگ مى گوید:
إِذا تُتْلى عَلَیْهِمْ آیاتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُکِیّاً
«هنگامى که آیات خداوند رحمان بر آنان خوانده مى شد، به خاک مى افتادند و سجده مى کردند و گریه شوق سر مى دادند».(1(
گر چه «آیات» در اینجا به طور مطلق ذکر شده، ولى پیدا است که منظور از آن، بیشتر آیاتى است که دعوت به توحید و مبارزه با شرک مى کند.
2 و 3 ـ نشانه دوم و سوم آنها «تسبیح» و «حمد» پروردگار است، از یکسو، خدا را از نقائص پاک و منزه مى شمرند، و از سوى دیگر، او را به خاطر صفات کمال و جمالش، حمد و ستایش مى نمایند.
4 ـ وصف دیگر آنها تواضع و فروتنى و ترک هرگونه استکبار است; چرا که کبر و غرور نخستین پله نردبان کفر و بى ایمانى است، و تواضع و فروتنى در مقابل حق و حقیقت، نخستین گام ایمان است!
آنها که در راه کبر و خودبینى، گام بر مى دارند، نه در برابر خدا سجده مى کنند، نه تسبیح و حمد او را به جا مى آورند، و نه حق بندگان او را به رسمیت مى شناسند، آنها بت بزرگى دارند و آن خودشان است!
آن گاه به اوصاف دیگر آنها اشاره کرده مى گوید:
«پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور مى شود» به پا مى خیزند و رو به درگاه خدا مى آورند و به راز و نیاز با او مى پردازند
)تَتَجافى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ(
آرى، آنها به هنگامى که چشم غافلان در خواب است، مقدارى از شب را بیدار مى شوند، و در آن هنگام که برنامه هاى عادى زندگى تعطیل است، و شواغل فکرى به حداقل مى رسد، و آرامش و خاموشى، همه جا را گرفته و خطر آلودگى عبادت به ریا کمتر وجود دارد، و خلاصه، بهترین شرائط حضور قلب فراهم است، با تمام وجودشان رو به درگاه معبود مى آورند، و سر بر آستان معشوق مى سایند، و آنچه در دل دارند، با او در میان مى گذارند، با یاد او زنده اند و پیمانه قلب خود را از مهر او لبریز و سرشار دارند.