یــادهـــــا و خــاطـــــــــــــــره هـــــا
رســول خــدا (ص) : مــــردم در خــواب انـد وقتــى کـه می میــرنــد, بیـــدار مـیشــونــد
یــادهـــــا و خــاطـــــــــــــــره هـــــا
رســول خــدا (ص) : مــــردم در خــواب انـد وقتــى کـه می میــرنــد, بیـــدار مـیشــونــددرباره من
ای نــــام تــــــو بهتــــــرین ســـــرآغــاز
----------------------------------------------
این وبلاگ را تقدیم می کنم به کلیه کسانی که در کلاسهای درس با آنها سر و کار داشته ام.عزیزانی که هرگز یاد و خاطره آنها را فراموش نخواهم کرد. هرکجا که هستند دعای خیر من بدرقه راه ایشان است. امیدوارم آنها نیز در دعاهای خود فراموشم نکنند. چرا که شدیدا محتاج دعایشان هستم.
ما نه آنیم که در بازی تکراری این چرخ فلک هر که از دیده مان رفت ز خاطر ببریم یا که چون فصل خزان آمد وگل رفت به خواب،دل به عشق دگری داده زآنجابرویم وسعت دیده ماخاک قدمهای تو بود خاک زیرقدمت رابه کل دنیابخریم.
------------------------------------------------
قوام دین و دنیا به اخلاق است و نظام عقلاى عالم بر آن مبتنى است و طلب آن بر همه مسلمانان واجب است و پیروى از رسول اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم) و خاندان گرامیش زمانی ممکن و میسر است که اخلاق نیکو داشته باشیم. زیرا اخلاق حسنه نجاتبخش و خلق نکوهیده سمى است کشنده که باعث دورى از جوار پروردگار و دخول در نظام شیطان لعین مىشود.
ضررى که امراض روحى بر دین وارد مى کنند، بزرگتر از ضررى است که امراض بدن بر جسم انسان وارد مى نمایند زیرا این امراض، حیات بدن را به خطر مىاندازند ولى امراض روحى حیات ابدى را از انسان مىگیرند.
طب امراض بدن واجب کفایى است در حالى که طب امراض روحى واجب عینى است.
---------------------------------------------
valedictorian89@yahoo.com
----------------------------------------------
اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ
اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ
اگر ملک سلیمانت ببخشند
در آخر خاک راهی عاقبت هیچ
----------------------------------------------
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی باده ارغوان نمیباید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزه خاک ما تماشاگه کیست
---------------------------------------------
شرط بو که بی تو برگم داوار بو
سفیدی روژم و رنگ شاوار بو
کز کز بنیشم کزه جرگم بو
جیایی ای تو روژ مرگم بو
ادامه...
دو شعر زیبا از دکتر امیر سیاهپوش شاعر جوان از الشتر
عاشورا شناس
عهد بستم صبح صادق با دل دریا شناس
تا نپرسم راز گل را هیچگاه از ناشناس
عرصه ناهموار و ناپیدا و شب هم قیرگون
راه را باید بپرسم از یکی صحرا شناس
قمه– آقا گفت- ممنوع است. فهمش مشکل است؟
نه! نمی فهمند حق را قوم مولا ناشناس
مرجع تقلید ما شمر ابن شارون نیست که
سر به هر تیغی نبازد مسلم فتوا شناس
واحسینا! واحسینا! واحسینا! واحسین!
تو! شدی دانای اکبر، من! شدم لیلا شناس!
روضه عوعو زار خواهد شد در این سر در خُمی
می شود وقتی شغال شهر عاشورا شناس
ما نمی خواهیم سگ باشیم در جلد بشر
خوب می فهمد چه گفتم مرد «اوباما» شناس
گرگ و سگ بسیار دارد قرن «اوباما» و «بوش»
دوست، آدم خواست! آدم! آدم معنا شناس
عابسی عباس سیرت یا حکیمانی دلیر
مثل مسلم شیر گیر و مثل حر زهرا شناس
همدلان خسته از بدمستی همسنگران!
ناصبوری نیست شان شاهد غوغا شناس
در بیابان گر به شوق کربلا راهی شدید
با مدارا بگذرید از خارهای پا شناس!
دنیــا
من در این دار غریب ای دنیا!
از توام چیست نصیب ای دنیا؟
می ربایی دل و می برّی سر
داستانی است عجیب ای دنیا!
گاه در هیئت گل می آیی
گاه با صورت سیب ای دنیا!
بی غرورت نه تب نانم هست
نه نیازم به طبیب ای دنیا!
دور شو دور! از این آبادی
ما قریبیم و رقیب ای دنیا!
من به زلف تو نمی بندم دل
دیگری را بفریب ای دنیا!
