خداحافظ دانشجویان عزیزم

معلمی شغل خوبی است. حتی بسیار بیشتر از خوب. اما برای انسانهایی عاطفی چون بنده یک عیب بزرگ دارد. معمولا تیرماه که می شود عده ای از عزیزان دانشجو فارغ التحصیل می شوند هر کدام به شهر و دیار خود می روند و ما را با خاطرات خود تنها می گذارند.

ما می مانیم و کلاسها و تابلوها و محیط دانشگاه و خاطرات آنها که فراموش کردنشان سخت است.

دعای خیر من بدرقه راه همه شما عزیزان.

از خدای بزرگ عاقبت بخیری همه شما را می خواهم.

خداحافظ عزیزانم.اگر در حقتان کوتاهی کرده ام،مرا به بزرگی خود مورد عفو و بخشش قرار دهید.

البته این خداحافظی برای همیشه نیست. بلکه خداحافظی از حضور فیزیکی در کلاس و محیط دانشگاه است و ما از طریق این وبلاگ همیشه در ارتباط هستیم.

از آنجا که ارتباط از طریق وبلاگ را ترجیح می دهم، لذا گوشی موبایل تا چند روزی خاموش است.

بعنوان پدر از شما فرزندان عزیزم عاجزانه تقاضا دارم برایم دعا کنید.