متن آهنگهای ایرج رحمانپور

آیینه اشک

*وری بیا بئین ای یار ،کار و بار و چَش خوت

}ای یار بیا و عاقبت کار چشمانت را ببین}

*دِلِم میحا کِه  بَسوزی ،تُو هَم گِری و تَش خُت

{من دوست دارم لحظه ای به آتشی که بر پا کردی بسوزی}

*وَنی تَشی دِ خَرمِنی ، خَنِسی  ئو  وِ دیر ایسای

{آتشی در خرمن جانها انداختی و خودت  از دورنظاره می کنی}

*ایسه وا خاکِسَر چاری ،دِ جُونِ سوخته چی میحای

{حالا با خاکسترم چکار داری؟ و از جان سوخته ام چه  میخواهی؟}

*دِ بال باد ،نمی پُرسی نشون خاکَه رو ،سی چی؟

{نشان ِگرد و غبار م را چرا از باد نمی پرسی؟}

*وا مشتی خاکسرایسه ،میکی بِگو مَگو، سی چی؟

{و با مشتی از خاکستر چرا بِگو مَگو می کنی ؟}

*وری بیابئِین ای یار،کار ئو بار دُو چَشِ خُت

}ای یار بیا و عاقبت کار چشمانت را ببین}

*دلم میحا که بَسوزی تو هم گِری و تَشِ خُت

{من دوست دارم لحظه ای به آتشی که بر پا کردی بسوزی}

*میحا  پامال  خی بَکی، یا خین بِهامه بَشماری

{می خواهی خونم را پایمال کنی یا خون بهایم را حساب کنی}

*دُو چَشت کُشتَ هزارو، تو کِه  کُشته یَکی ناری

{ کشته های چشمانت هزاران  نفرند ،فقط یک نفر نیست}

*حلالت خین مه ِ ای یار، قاتلی ئو گُنا ناری

{ای دوست خون من حلالت باد ،زیرا قاتلی امّا گناهی نداری}

*تو بی آزار ناونی، دو چَش خین آوار داری

{توی بی گناه  نمی دانی که دوتا چشم خونریز داری!}

*وری بیا بِئین ای یار، کار ئو بار دو چَش خُت

{ای یار بیا و عاقبت کار چشمانت را ببین}

*دلم میحا که بسوزی ،تو هم گِری و تَشِ خُت

{من دوست دارم لحظه ای به آتشی که بر پا کردی بسوزی}

لیلی

شاعراین شعر((خانه داجیوند))که درتوصیف زاریهای که همسرش در سوگ فرزند نوپایشان کرده،سروده است.

*لیلی طِفل ویش، مَلآوِنآوه، حُقِه ی فَم چی لََعل شِکاوِناوَه

{لیلی فرزندش رامویه گری می کندو دهان صدف گونه اش راازهم می گشاید}

*کورپِه ی نازنین،ویش،خاوِناوَه بین اله دَنگِش سَنگ تاوناوه

{فرزند نازنینش را می خواباند بحق که صدایش سنگ راهم آب می کند}

*هَر چینی صَدچین ،دا وَه بالآوه، صورت وَ رُونق سَنگ وَس نَماوَه

{هریک از چینهابالاترازصدچین ازشیفتگیست وزیباترین منظره رابوجودآورده است}

*زَردی خُوَر دارو ،وَ خُوَرآواوَه ،حُوَردَه نَقشِ سیم زُمرُد نِماوَه

{گونه ها بسان مرمر تراش خورده که زردی آفتاب بهنگام غروب،و نقش های زُمُردینی رادرذهن تجسم می سازد}

*مَر خُوشِه پروین ،و ثُریاوَه ،تمنای دیدَش ها وَه هَواوَه

{و مانند خوشه پروین در کنار ثریا  نرگسانش بر آسمان خیره مانده}

*لاوَه لاوَش بی،  نازارِ باوَه ،مِردَه ژَه مَزار گیو وَنَه آوه

{این عزیزو دُر دانه پدر بگونه ای لالایی میکرد که مرده را از مزاربرمی انگیخت}

شیرزن لر

 دستمال

*ای دُوس اَر هاتی، پِیم باوَر دَسمال، دَسمال دو وَ دو

{ای دوست اگر آمدی برایم دستمالی بیاور ،دوتایی}

*مِیم بِگِریویام ،بِکَرم زاری، تا  سپیده ی صو

{میخواهم تا سپیده صبح گریه و زاری کنم}

*ژَه خُمِ کُهنَت  جامی پِیم باوَر، آگر ژ دل دَرده دارم دَر

{از آن خُم کهنه ات جامی برای من بیاور و آتش به این دل پر دردم بزن}

*یخِ چَن سالِه ی، گیانِم و آو کَر

{یخ چندین ساله جانم را آب کن و به جانم گرما ببخش}

*ای دوس ار هاتی،پِیم باور سازی ،سازهمرازی

{ای دوست اگر آمدی برایم سازی هَمراز و هَمدرد برایم بیاور}

*سازی پِیم باور، غَم و دَنگش بو، پَژار ئو ناله و آهنگش بو

{سازی که غم و ناله درآهنگ آن موج بزند}

*ای دُوس اَر هاتی، پِیم باوَر دَسمال، دَسمال دو وَ دو

{ای دوست اگر آمدی برایم دستمالی دوتایی بیاور}

*میم بگریویام ،بِکَرم زاری تا سپیده صو

{میخواهم تا سپیده صبح گریهو زاری کنم}

*تو و سوز ساز بنالینه وه ،منیش و نالَم، بکم شینَه وَه

{تو با سوز سازت ناله کن و من هم با ناله ام شیون می کنم}

*اِمشو شوَه خاص ،شای شُوانِمه ،رَنگ رَشمِه زیقآو و دامانِمه

{امشب شبی خاص است، و شاه شبهای من است}

*ای دُوس اَر هاتی، پیم باوَر دَسمال، دَسمال دو وَ دو

{ای دوست اگر آمدی برایم  دستمالی دوتایی بیاور}

*میم بگریویام ،بِکَرم زاری،تا سپیده صو

{میخواهم تا سپیده صبح گریه و زاری کنم}

یار

*تونی ها می گریویای یار ،یا نِمِ نول بارونه؟

{ای یار تویی گریه میکنی یا نم نمِ باران که می آید؟}

*هِل و میخک می کنَن کِیل ،یا تو زلفیات میکی شونه؟

{تو موهایت را شانه میکنی یا اینکه هل و میخک پیمانه می کنند؟}کیل=پیمانه

*تونی ایسایَه دِ بَرزی، یا کَل قاو زَیه دِ آسو ؟

{توبربلندای کوه ایستاده ای یا(گَوَزن)درافق آسمان ایستاده است؟}آسو=افق

*تو وا باد گُتیه رازی، یا ناف گُشَنَه آهو؟

{تورازی رابه باد گفته ای یاآهویی ناف گشوده است وبوی مُشکَش فضاراپرکرده؟}

*تونی ها می گریویای یار ،یا نمِ نولِ بارونه ؟

{ای یار تویی گریه میکنی یا نم نمِ باران که می آید؟}

*تونی چَش غِر میئی یا کُوگ، گُم کردَه لونه ؟

{تویی چشمانت را می چرخانی یا کبک لانه گم کرده ای است؟}

*دِ بون بیشه تاریکی چراغی وا مِه دیاره

{در اعماقِ تاریکِ بیشه ای چراغی را می بینم}

*دِ آینِه ی اَسِریا تو  ،کولا  وِر بَسته ، اَساره

{از آیینه اشک تو ستاره ای خیمه زده}

*تموم آسمو اِمشو، کَفِه پیچ اَسریاته

{امشب تمام آسمان خیس و کفن  پوشِ اشکهای توست}

؟؟؟؟؟*قی افتایه و ری دریا ،چپاوه دُر چَشیاته

{دریا بخاطر شاخه انحرافی که ازسیلاب اشکهایت جاری شده،طوفانی گَشته}

*تو گونات خیسه دلگیری یا میمو کرده گُل شُو نَم ؟

{گونه هایت خیس و دلگیر است یا صورتت مهمان شبنم شده؟}

*دکومی گلِ تَر دامو، راز تونه مِه بَپرسم؟

{از کدامین گل شبنم زده راز ترا من بپرسم؟}

*تونی ها می گریویای یار یا نِمُ و نول بارونه؟

{ای یارتویی گریه میکنی یا نم نمِ باران که می آید؟}

  تو که اومای

*تو که اُمای آو گُشِس دِ چشِ چشمه

{ تو که آمدی آب را به چشم چشمه ها گُشودی}

*خنِسی دا،ر پُر دِ گل ،پَرپیچ بیئه دِ رَنگ و رَشمه

{خنده ات گلها و درختان را پر از گلهای رنگارنگ نمود}

*تو خَوَر داری دِ خآو بچَه ساویا

{ تو از خواب نوزادان و بچه های کوچک باخبری}
*تو بلَدی تورِ کوچِ ،سی پریسکیا

{ تویی که مسیر کوچ پرستو ها را می شناسی}

*تو کلیلِ زالِنه اُوریانه داری

{ کلید غُل و زنجیر ابرها در دست توست}
*تو تونی داغ دِ دل زِمی درآری

{تو می توانی عطش تشنگی را از دل زمین بیرون کنی}
*تل حُشکِ سَرِ دار نومِتِ دونه

{شاخه ی خشک  روی درخت نام تو را می داند}
*مَل بی لیز، مینه مُشتت میکه لونه

{ پرنده ی بی آشیان و بی پناه در میان دستان تو لانه می کند}

*صُو سَحَر دِ شوق تو خُروس موحونه

{صبحگاهان خروسان به شوق تو آواز می خوانند}

*ایل وبار وا میل مالگَت ایل می رونه

{ایل باارده طبیعت(فصول سال)تو کوچ می کند}مالگَه =کُرۀ زمین،جهان هستی
*برگِ گُل نوم  تونه، داره دِ دامو

{برگِ گُل اسم تو را در دامان  خود دارد}
*پی زِنو، دینه دِ مالگه، تُورِ پامو

{ردگیرهادرمنزلگاه قدیمیِ ایل،ردما را یافته اند}
*تاوِسو دِ زیر سایَه ت می کنه خآو

{تابستان زیر سایه ی تو به خواب می رود}
*تو تونی برفِ نسارِ بَکِنی آو

{تو می توانی برفهای سایه ساران را آب کنی}
*گَر گِر آوِت ، تشِ تشنه می نشونه

{جُرعه جُرعه نوشیدنِ آبت،عطش هر تشنه راخاموش می کند}
*لاوَه لاَوت، لارِ بیمار می لآونه

{لالایی های تو برای جسم بیمار تسکین است}
*برگ گُل راز، تونه دارَه دِ دامو

{برگ گل پر از رموز علم و قدرت توست}

آیینه اشک

*وری بیا بِئین ای یار ،کار ئو بار دو چَش خُت

}ای یار بیا و عاقبت کار چشمانت را ببین}

*دِلِم میحا کِه  بَسوزی ،تُو هَم گِری و تَش خُت

{من دوست دارم لحظه ای به آتشی که بر پا کردی بسوزی}

*وَنی تَشی دِ خَرمِنی ، خَنِسی  ئو  وِ دیر ایسای

{آتشی در خرمن جانها انداختی و خودت  از دورنظاره می کنی}

*ایسه وا خاکِسَر چاری ،دِ جُونِ سوخته چی میحای

{حالا با خاکسترم چکار داری؟ و از جان سوخته ام چه  میخواهی؟}

*دِ بال باد ،نمی پُرسی نشون خاکَه رو ،سی چی؟

{نشان ِ گرد و غبار م را  چرا از باد نمی پرسی؟}

*وا مشتی خاکسر ایسه ،میکی بِگو مَگو، سی چی؟

{و با مشتی از خاکستر چرا بِگو مَگو می کنی ؟}

*وری بیا بئِین ای یار، کار ئو بار دُو چَشِ خُت

}ای یار بیا و عاقبت کار چشمانت را ببین}

*دلم میحا که بَسوزی تو هم گِری و تَشِ خُت

{من دوست دارم لحظه ای به آتشی که بر پا کردی بسوزی}

*میحا  پامال  خی بَکی، یا خین بِهامه بَشماری

{می خواهی خونم را پایمال کنی یا خون بهایم را حساب کنی}

*دُو چَشت کُشتَ هزارو، تو کِه  کُشته یَکی ناری

{ کشته های چشمانت هزاران  نفرند ،فقط یک نفر نیست}

*حلالت خین مه ِ ای یار، قاتلی ئو گُنا ناری

{ای دوست خون من حلالت باد ،زیرا قاتلی امّا گناهی نداری}

*تو بی آزار ناونی، دو چَش خین آوار داری

{توی بی گناه  نمی دانی که دوتا چشم خونریز داری!}

*وری بیا بِئین ای یار، کار ئو بار دو چَش خُت}

ای یار بیا و عاقبت کار چشمانت را ببین}

*دلم میحا که بسوزی ،تو هم گِری و تَشِ خُت

{من دوست دارم لحظه ای به آتشی که بر پا کردی بسوزی}

لیلی

شاعر این شعر ((خانه داجیوند))که در توصیف زاریهای که همسرش در سوگ فرزند نوپایشان کرده،سروده است.

*لیلی طِفل ویش، مَلآوِنآوه، حُقِه ی فَم چی لََعل شِکاوِناوَه

{لیلی فرزندش را مویه گری می کند و دهان صدف گونه اش را از هم می گشاید}

*کورپِه ی نازنین،ویش،خاوِناوَه بین اله دَنگِش سَنگ تاوناوه

{فرزند نازنینش را می خواباند بحق که صدایش سنگ راهم آب می کند}

*هَرچینی صَد چین ،دا وَه بالآوه، صورت وَ رُونق سَنگ وَس نَماوَه

{هر یک از چینها بالاتراز صد چین از شیفتگیست و زیباترین منظره را وجود آورده است}

*زَردی خُوَر دارو ،وَ خُوَرآواوَه ،حُوَردَه نَقشِ سیم زُمرُد نِماوَه

{گونه ها بسان مرمر تراش خورده که زردی آفتاب  بهنگام غروب، و نقش های زُمُرد ینی  را در ذهن تجسم می سازد}

*مَر خُوشِه پروین ،و ثُریاوَه ،تمنای دیدَش ها وَه هَواوَه

{و مانند خوشه پروین در کنار ثریا  نرگسانش بر آسمان خیره مانده}

*لاوَه لاوَش بی،  نازارِ باوَه ،مِردَه ژَه مَزار گیو وَنَه آوه

{این عزیزو دُر دانه پدر بگونه ای لالایی میکرد که مرده را از مزاربرمی انگیخت}

دستمال

*ای دُوس اَر هاتی، پِیم باوَر دَسمال، دَسمال دو وَ دو

{ای دوست اگر آمدی برایم دستمالی بیاور ،دوتایی}

*مِیم بِگِریویام ،بِکَرم زاری، تا  سپیده ی صو

{میخواهم تا سپیده صبح گریه و زاری  کنم}

*ژَه خُمِ کُهنَت  جامی پِیم باوَر، آگر ژ دل دَرده دارم دَر

{از آن خُم کهنه ات جامی برای من بیاور و آتش به این دل پر دردم بزن}

*یخِ چَن سالِه ی، گیانِم و آو کَر

{یخ چندین ساله جانم را آب کن و به جانم گرما ببخش}

*ای دوس ار هاتی، پِیم باور سازی ،سازهمرازی

{ای دوست اگر آمدی برایم سازی هَمراز و هَمدرد برایم بیاور}

*سازی پِیم باور، غَم و دَنگش بو، پَژار ئو ناله و آهنگش بو

{سازی که غم و ناله در آهنگ آن موج بزند}

*ای دُوس اَر هاتی، پِیم باوَر دَسمال، دَسمال دو وَ دو

{ای دوست اگر آمدی برایم  دستمالی  دوتایی بیاور}

*میم بگریویام ،بِکَرم زاری تا  سپیده صو

{میخواهم تا سپیده صبح گریهو زاری کنم}

*تو و سوز ساز بنالینه وه ،منیش و نالَم، بکم شینَه وَه

{تو با سوز سازت ناله کن و من هم با ناله ام شیون می کنم}

*اِمشو شوَه خاص ،شای شُوانِمه ، رَنگ رَشمِه زیقآو و دامانِمه

{امشب شبی خاص است، و شاه شبهای من است}

*ای دُوس اَر هاتی، پیم باوَر دَسمال، دَسمال دو وَ دو

{ای دوست اگر آمدی برایم  دستمالی دوتایی بیاور}

*میم بگریویام ،بِکَرم زاری،تا سپیده صو

{میخواهم تا سپیده صبح گریه و زاری کنم}

یار

*تونی ها می گریویای یار ،یا نِمِ نول بارونه؟

{ ای یار تویی گریه میکنی یا نم نمِ باران که می آید؟}

*هِل و میخک می کنَن کِیل ،یا تو زلفیات میکی شونه؟

{تو موهایت را شانه میکنی یا اینکه هل و میخک پیمانه می کنند؟}کیل=پیمانه

*تونی ایسایَه دِ بَرزی، یا کَل قاو زَیه دِ آسو ؟

{تویی بربلندای کوه ایستاده ای یا کَل(گَوَزن)درافق آسمان ایستاده است؟}آسو=افق

*تو وا باد گُتیه رازی، یا ناف گُشَنَه آهو؟

{تو رازی در گوش باد سپرده ای یا آهویی ناف گشوده است  وبوی مُشکَش فضا راپرکرده؟}

*تونی ها می گریویای یار ،یا نمِ نولِ بارونه ؟

{ای یار تویی گریه میکنی یا نم نمِ باران که می آید؟}

*تونی چَش غِر میئی یا کُوگ، گُم کردَه لونه ؟

{تویی چشمانت را می چرخانی یا کبک لانه گم کرده ای است ؟}

*دِ بون بیشه تاریکی چراغی وا مِه  دیاره

{در اعماقِ تاریکِ بیشه ای چراغی را می بینم}

*دِ آینِه ی اَسِریا تو ،کولا وِر بَسته ، اَساره

{از آیینه اشک تو ستاره ای خیمه زده }

*تموم آسمو اِمشو، کَفِه  پیچ اَسریاته

{ امشب تمام آسمان خیس و کفن  پوشِ اشکهای توست}

؟؟؟؟؟*قی افتایه و ری دریا ،چپاوه دُر چَشیاته

{دریا بخاطر شاخه انحرافی که از سیلاب اشکهایت جاری شده، طوفانی گَشته }

*تو گونات خیسه دلگیری  یا  میمو کرده گُل شُو نَم ؟

{گونه هایت خیس و دلگیر است یا صورتت مهمان شبنم شده؟}

*د کومی  گلِ تَر دامو، راز تونه مِه بَپرسم ؟

{ازکدامین گل شبنم زده رازترا من بپرسم ؟}

*تونی ها می گریویای یار یا نِمُ و نول بارونه ؟

{ای یار تویی گریه میکنی یا نم نمِ باران که می آید؟}

  تو که اومای

*تو که اُمای آو گُشِس دِ چشِ چشمه

{ تو که آمدی آب را به چشم چشمه ها گُشودی}

*خنِسی دا،ر پُر دِ گل ،پَرپیچ بیئه دِ رَنگ و رَشمه

{خنده ات گلها و درختان را پر از گلهای رنگارنگ نمود}

*تو خَوَر داری دِ خآو بچَه ساویا

{ تو از خواب نوزادان و بچه های کوچک باخبری}
*تو بلَدی تورِ کوچِ ،سی پریسکیا

{ تویی که مسیر کوچ پرستو ها را می شناسی}

*تو کلیلِ زالِنه اُوریانه داری

{ کلید غُل و زنجیر ابرها در دست توست}
*تو تونی داغ دِ دل زِمی درآری

{تو می توانی عطش تشنگی را از دل زمین بیرون کنی}
*تل حُشکِ سَرِ دار نومِتِ دونه

{شاخه ی خشک  روی درخت نام تو را می داند}
*مَل بی لیز، مینه مُشتت میکه لونه

{ پرنده ی بی آشیان و بی پناه در میان دستان تو لانه می کند}

*صُو سَحَر دِ شوق تو خُروس موحونه

{ صبحگاهان خروسان به شوق تو آواز می خوانند}

*ایل وبار وا میل مالگَت ایل می رونه

{ ایل  با ارده طبیعت(فصول سال)  تو کوچ می کند} مالگَه =کُرۀ زمین،جهان هستی
*برگِ گُل نوم  تونه، داره دِ دامو

{ برگِ گُل اسم تو را در دامان خود دارد}
*پی زِنو، دینه دِ مالگه، تُورِ پامو

{ردگیرها در منزلگاه قدیمیِ ایل،رد ما را یافته اند}
*تاوِسو دِ زیر سایَه ت می کنه خآو

{ تابستان زیر سایه ی تو به خواب می رود}
*تو تونی برفِ نسارِ بَکِنی آو

{ تو می توانی برفهای سایه ساران را آب کنی}
*گَر گِر آوِت ، تشِ تشنه می نشونه

{جُرعه جُرعه نوشیدنِ آبت، عطش هر تشنه راخاموش می کند}
*لاوَه لاَوت،لارِ بیمار می لآونه

{ لالایی های تو برای جسم بیمار تسکین است}
*برگ گُل راز، تونه دارَه دِ دامو

{ برگ گل پر از رموز علم و قدرت توست}

بازیگه

*تُوز دِ بازیگه وریسا، چی روزِ رزمِ شکار

}گرد و غبار از میدان باز ی همانند روز تمرین شکار بلند شد}

*چوپی گیر صیادِ میدو میکُشه ،هزار هزار

{چوپی گیر، صیادِ میدان شده و با رقص سحرانگیزش هزارن نفر راشیفته خود کرده}

*ریت وا لام کو، ریت وا لام کو، بازنهِ دسمال حَریر

{ای رقنصده ی دستمال حریر ،به من گوش فراده}

*باد  دِ  بازیگه  می پُرسه ،نوم نِشون چوپی گیر

{باد سراغ بازیگر را از میدان بازی می پرسد}

*سیت بیارم ،سیت بیارم ،دسمالیاکِه رنگ وِ رنگ

{دستمالهای  رنگارنگ  برایت می آورم }

*تو وناز چوپی بَوازی ،غم درآ د دل تنگ

{تا چوپیِ بازی را با ناز، به دست بگیری و مرا از غم برهانی}

*باد سر خوشه که بئیره، دسشه د بال تو

{باد از اینکه دستش را از دست تو بگیرد افتخار می کند}

*مرغ میکه، مشقِ پرواز ،وا دَس ئو دَسمال تو

{مرغ با دست و دستمال تو تمرین پرواز می کنند }

*توز، دِ بازیگه وریسا ،چی روزِ رزمِ شکار

}گرد و غباراز میدان باز ی همانند روز تمرین شکار بلند شد}

*چوپی گیر، صیادِ میدو، میکُشه هِزار هِزار

{چوپی گیر صیاد میدان شده و با رقص سحرانگیزش هزارن نفر راشیفته کرده }

*دَس و دَسمالَه تو داری، یا کِه داری سَرِ جَنگ

{ دستمال شادیست که تو داری، یا اینکه سر دشمنی داری؟}

*ضربِ شمشیرت چنونه ،میتاونه دِلِ سَنگ

{ضربه شمشیر عشقت، دلِ سنگدلترین فرد را آب می کند}

*سیت بیارم سیت بیارم، دَسمالیاکه رَنگ و رَنگ

{دستمالهای رنگارنگ  برایت می آورم }

*تو و نازچُوپی بَوازی، غم درآدِدلِ تنگ

{تاچوپیِ بازی راباناز،به دست بگیری ومراازغم برهانی}

ویر او لام که یار

*ویر ئو لام کَه یار، ویر ئو لام کَه یار

{رویت را به طرف من برگردان}

*تَمنای تونم ،تَماشام کَه یار

{آرزومند دیدن تو هستم ، پس مرا تماشا کن}

*چَنی چَمَه رای ، ریکه ی چُولا چُول

{تا به کی چشم برجاده های خال از رهگذر بدوزم}

*مَر هَنی هِنات، هَم هِنام کَه یار

{مگر باز هم صدای تو، مرا فریاد بزند}

*سَنگیم سَرین ، سَنگ سرآ نیمَه

{خسته و سر سنگین از انتظارم و سنگ، بالش من است}

*اُور دیر اُور کتیم اوریزیامکه  یار

{از پا افتاده ام کمکم کن تا دوباره بایستم}

*نَه ار جایی بَن، نه بَن ار جایی

{نه دل بسته ی جایی شده ام ،نه گرفتار جایی}

*هوشم بار ئو سر، هوسر یام کَه یار

{مرا بهوش بیاور و سرپایم نگهدار}

دلم تنگه

*دلم تَنگَه، دلم تَنگَه ،دواره هم دلم تنگه

{غمگینم و دلتنگم ،باز هم غمگینم و دل تنگم }

*دِ  دسِ اُ  دلِ سَختی ،که یا مُرده یا دِ سنگه

{از دست آن دل سختی  که یا مرده و یا از سنگ است }

*دِ ای دیر وَختِ ایواره ، نه تاریکی نه روشنایی

{در این غروب و هوای گرگ و میش}

*زَنی، پشتِ سرش پایی ، برآوَر رنجیا  بی وَر ،دیارِ پُشت سَر حالی

{زنی پا در راه و دل در خیالِ رنجهای بی ثمر آینده ،پشت سرش را نگاه کرد}

*زنی، دل ناگرو میرَت، گونایاش رِفتِ خینالی

{و این زن دل نگران با گونه هایی خون آلود از شیون همچنان می رفت }

*دِ لیل  ئو ویل  ئو یادِ زن ، ایلی وا تار ئو وا تومک، بیت دایم بیی میحن

{ درگرگ و میش هوای افکارش ، جماعتی ابیات عروسی را با تار و تنبک  می خوانند}

*سواری کَج کِلاو ئو گُرج  ،کلاو تا اوریا میون

{سوارکاری سرخوش  و شاد،  که از شادی ،کلاهش را به آسمان می اندازد}

*براوَر رنجیا بی ور، دیار پشت سر حالی، زنی دل ناگرو میرت ،گونایاش رفت خین آلی

{ زنی دل نگران از آینده و گذشته ای پر از هیچ با گونه هایی خون آلود از شیون می رفت}

*برآور شُو ،شُوی هی چی، دَوار سی  ،ایلی نی اُ سواری نی

{آینده ای تاریک  همچون سیاهیِ سیاه چادر، نه سواری مانده نه  افراد ایل}

*دِ حالی پشت سر، ایسه خراوه بی صَحاوی هی

{و هم اکنون از پشت  سری خالی خرابه ای بی صاحب بوجود آمده }

*دلم تنگه دلم تنگه ،شُوه زنگه شُوه زنگه

{ غمگینم ،باز هم غمگینم ،هوا تاریک است }

*ستین اِشکسه یه لا، حونِمو پِشکسه یه لا

{از یک طرف ستون زندگی ام شکسته و از یک طرف زنگی ام از هم پاشیده }

*پیا دردِ گرو زَشه، چِنو بی دَس، چِنو بیمار، که نتونه جنازه خوشه بَکَشه

{مرد زندگی ،سخت دردمند است ،آنچنان که نمی تواند بدن رنجور خودش را حرکت دهد}

دلم تنگه دلم تنگه، شُوه زنگه ،شُوه زنگه

{ غمگینم ،باز هم غمگینم ،هوا تاریک است }

ها بونه آسمو اِمشو، برف ئو بارون خینالی

{آسمان انگار امشب می خواهد برف و باران خون آلود ببارد}

*زَنی، دل ناگرو میرَت ،گونایاش رِفتِ خینالی

{و این زن، دل نگران با گونه هایی خون آلود از شیون  همچنان می رفت }

وری تا بینم بالات

*وری تا بینم بالات،  بالاکِه بَرزاُ دیاریت

{بپا خیز، تا بلندایِ قامتِ بلند و شاخص تو را ببینم }

*چنو آزا وری وا راس، که نینم رنگ  بیماریت

{آنچنان سالم  برخیز که هیچ آثاری از بیماری در تو معلوم نباشد}

*پُرِم  دِ  دردِ نَگوته ،سَر ریزِ بیتِ نَحَنَه

{پر از دردهای نگفته ولبریز از ترانه های نخوانده ام }

*تو ناوِنی ،ناوِنی تو ،چَنی حَرف د ِ  دلم مَنَه

{تو نمی دانی ،نمی دانی تو ،که چقدر حرف  در دلم مانده است }

*وری وا پُر چَشی سیل ،وری وا پُر دلی میل

{بلند شو با چشمانی پر از خواهش ، بلند شو با دلی پر از آرزو}

*سیلی دِ پشت سَر بَکو ،پُلی سی روزِ تنگی بیل

{ نگاهی به پشتِ سرت بینداز و پلهای پشت سرت را خراب نکن }

*وری تا بئینم بالات ،شَکَتِم ،سوختِمه طَعنه

{بلند شو تا قامتت را ببینم زیرا خسته ام و طعنه رقیبان مرا اذیت می کند}

*توبیس تابَشینم واسات ،تو بیس تابشینم واسات{بلندشو تامن درسایه توقرار بگیرم}

*تَنگَه دل، گریوه بارم ،چَنَه اوری اَنوه دارم  

{دلتنگ و بغض آلودم و به اندازه ابرها غم دارم}

*دِ او دَردی که دِم ایسیه کَسم، هُمرازِ  نازارم

{از آن کسی که عزیزترینم را ازم گرفت }

*دِ او اَهریمنی تیری، کِه و سینه بهارم حَرد

{ از آن تیر شیطانی که بر سینه عزیزم نشسته است}

*دِ او جادو، دِ او دیوی، کِه کِردَه حُونِمونم  سَرد

{از آن دیو و سِحری که زندگیم را از من گرفته }

*وری وا پُر چَشی سیل ،وری وا پُر دِلی میل

{بلند شو با چشمانی پر از خواهش ، بلند شو با دلی پر از آرزو}

*وری وا راس تو یارم با، وری  بار ئو بهارم با

{ برخیز و یارم باش ،برخیز و بهاری برایم باش}

*بار ئو دار ئو درختم با ،دواره دارِ بَختم  با

{ثمر و درخت زندگیم باش ،دوباره  درخت پر ثمرِ بختم باش }

*وری ئو بار و یارم با،وری وا راس بهارم با

{برخیز یار و هدفم باش،برخیز و بهارم باش }

حیسن پناهی

*وختی  دو کِشماتِ ظُلمات ، کِه کَسی وا کَس دیار نی

}وقتی در دلِ تاریکی و سکوت سرد زمان که  همه با هم غریبند}

*تونی  ئو  تنیاییِ تو – خُت میکی  وا خُت پژاره

{ تویی با تنهایی هایت ، با خودت آهنگهای غمگین ترنم می کنی}

*دو غریوسونِ خاموش، مِه صِداتُه می شناسم 

{و من در آن غریبستانِ خاموش، صدای تو را می شناسم}

*وَختی کِه دِ بُن شوگار، دَنگِ غریوی میایه 

{وقتی که در عمقِ تاریکیِ شب صدای غریبی می آید}

*خُت وا خاو حرف خُتی ، دَسِ دل سوز نادیاره

{تنها خودت پژواک صدای خودت هستی و هیچ شخص دلسوزی پیدا نیست}

*بونگ برزِ بی صدایی ،گریویاته می شناسم

{فریاد بلند گریه های بی صدایت را می شنوم }

*وَختی کِه دِ پیچِ کیچه، میای وا دیار حُونَه

{وقتی که در پیچ کوچه به نزدیک خانه می رسی }

*دَس حالیت پُر دِ شَرمَه، حونه پُر دِ اِنتظارَه

{از یک طرف، شرمنده از دستِ خالی ات هستی و از طرفی اهل منزل انتظار دستی پر از تو می کِشند}

*سوزِ سازِ سر و زیرِ  حَنجِریاته  می شناسم

{ و آن سوزِ ساز حنجره ی سر به زیر را می شناسم }

*شاعرِ دلتنگِ وتنیا ، چُو تَرِ نیمسوزِ تژگاه ،چقیاته ،پوقیاته 

{ ای شاعر تنها و دلتنگ و ای چوب نیمسوز اجاق، صدای سوختنت را می شناسم }

*سری که اَزگِل نشینه، سری که اَسِر می واره

{و آن سری را که داغدار و اشکبار است، می شناسم }

*دَفترِ اَنوه نِشونِ، شِعریاته می شناسم

{دفتر ترانه هایت را که نشان از غم و اندوه دارد، می شناسم }

*وَختی می ری نمیایی ، گیرِ گَرداویی  دِ کُنجی

{ وقتی که می روی و برنمی گردی،می دانم که در گوشه ای گرفتار شده ای}

*تونی ئو دیوار ئو دیوار، جا پایات پُر دِ بناره

{توی و دیوار ، و دیوارِ رد پایت پر از بلندیست}

*دُو بی کِشِ شهرِ ساکت، مِه صداته می شناسم

{و من در آن سکوت و خاموشی این شهر ، صدایت را می شناسم}

 بیما ر

*بیمار بیمارم ،گران بیمارم ،بِچِم  وَ کورا، طبیبی بارم

{بیمارِ بیمارم ،وسخت بیمارم ،از کجا طبیبی بیاورم}

*ای یار خُوَش هاتی نُویر وَ پاتَه وه، درمان دَردَکَم ها وَ لاتَه وه

{ای یار خوش آمدی، نور به پایت ،زیرا درمان درد من نزد توست}

دس و دسمال

*دَس ئو دَسمال  تو حَرده، چِل گِره ،چل نیمگِره

{دست و  دستمال رقصیدنت گره و نیمگره های زیادی در اثر خورده است}

*هِی گره ای بی و چَشی ،چَش و ره  مُسافری

{و هر گره به مانند چشمی انتظار رسیدن مسافری را می کشد}

*کُنجِ بازیگه  نِشِسَه، چوپی گیر وا دلِ تنگ

{ چوپی گیر درگوشه ی میدان بازی با دلی پر ازغم نشسته }

*تَرم شُون بادِ، سیل کو ،دسمال یاکه  رنگ ورنگ

{تابوت  دستمالهای رنگین را بر دوش باد نگاه کن }

*هِناسه  سَردِ  کُم  ایل ها دِ سینت اور

{ ای باد،آهِ سردِ کدامین ایل و قبیله در سینه توست }

*چِنو دَمسرد ئو سرگردو ،میزنی آسمونِه  دور

{که اینچنین هراسان ، آسمان را دور می زنی}

*نه می تیچیای ،نه میواری، خَوَر دِ  ماریا  شون ، ضحاکِ  کُم  زمی داری؟

{نه می باری و نه از هم می پاشی، خبر از مارهای دوش ضحاک کدامین سرزمین داری؟}

*نه وا لا می زنی تا چش، دِ آوی آسمو سیر با

{ نه کنار می روی تا چشمها سیراب دیدن آسمان آبی  شوند}

*نه مونی تم تونی، تا قشنگی تاف، دِ آو ریزیا  سرازیر با

{ نه اینکه بشدت می باری تا اینکه آبشارهایی زیبا  از  کوهها سرازیر شوند} 

*تُوز دِ بازیگه  نِمینم ،کسی نمیکه گذر ،بازیگه ،کسی ناونه  سَرخوشیه یا چَمَر

{اثری از شور و *هیجان بازی ، در میدان بازی نمی بینم ،ای میدان بازی ،معلوم نیست مردم سرخوشند یا عزا دار!؟ }

*اِمِشو چارده  شُوه، کوگی داریم دِ قفس

{امشب چهاردهمین شب است که کبکی در قفس داریم }

*سُوز کِردَه  پرچینِ خاری ، دِ مینِ دَسمال و دَس

{پرچینی از خار میان دست و دستمال روییده است }

*اِمِشوچارده شوه،ها زینیم چو وِ دُهُل

{امشب چهاردهمین شب است که که داریم می نوازیم }

وری ریم

*وری ریم  وری ریم ، که وَختی نَمَنَه

{بلند شو که دیگر زمانی باقی نمانده }

*شور شُوق رَته و دنیا شیوه نه

{شوق رفتن ،دنیا را به آشوب کشیده است}

*وری چِل سرو بُو، فالِ  حافظ وا کو

{بلند شو چهل سرود  بخوان ،بلند شو فال حافظ بینداز}

*بیسِ  پُشت دیوار، حُونه قومُ ئو خیشو

{ و پشت دیوار خانه قوم و خویشاوندان بایست}

*هَمَه تَش رَته ،می زِنَن و دامو

{همه مرم در گرماگرمِ  شوق رفتن هستند}

*وری ریم  وری ریم  ،که وَختی نَمَنَه

{بلند شو که دیگر زمانی باقی نمانده }

*شورو شُوق رته و دنیا شیوه نه

{شوق رفتن ،دنیا را به آشوب کشیده است}

*سِی کُو تُوز رته  د  ِدنیا  وریسا

{ببین آشوب رفتن از زمین بلند شد}

*وری، ری و را  با، وری ری و را  با

{بلند شو، رو به راه شو}

*سِه کو  رَه  ئو رَه ون ،رفیقیته  میحان

{ببین جاده و رهگذرانش، دوست دارند تو همسفرشان باشی}

*و ری تا که واردت ، دِ شو بَگُوارِم

{بلند شو تا با تو از شب عبور کنم }

*کویا  ناهُماِرن و  زونی  و رارم

{کوههای ناهموار را با زانوانم طی کنم }

*وری ریم  وری ریم ، که وَختی نَمَنَه

{بلند شو که دیگر زمانی باقی نمانده }

*شورِ شوق رته و دنیا شیوه نه

{شوق رفتن ،دنیا را به آشوب کشیده است}

*وری چِِل  سرو بو، فال حافظ  وا کو

{بلند شو چهل سرود بخوان ،بلند شو فال حافظ بینداز}

*بیسِ پُشتِ دیوار، حونَه قوم ئو خیشو

{و پشت دیوار خانه قوم و خویشاوندان بایست}

*وری ریم  وری ریم ، که َوختی نَمَنَه

{بلند شو که دیگر زمانی باقی نمانده}

*شورِ شوق رته و دنیا شیوه نه

{شوق رفتن ،دنیا را به آشوب کشیده است}

بازیگر

*شو گِرِتم شَل و شَکَت ،دِ محالِ  خُم غریوم

{شب،مرا خسته، در دیار غربت فرا گرفت}

*دُوسِ بازیگه ،کُجایی ،تا بوم میهمون بازیت

{ای دوست میدان بازی کجایی تا میهمان سرخوشی بازی ات شوم}

*سَردمَه ،یخ کرده  تَژگام،  خاکِ سرد دِش ،می زنه  موج

{سردم شده و آتشگاهم یخ کرده و خاکستر سرد، در آن موج می زند}

*وری تا تَژگام، بلیز با، وا بادِ دامون بازیت

{برخیزتابا بادی که ازدامانت دراثربازی بلند می شود،آتش آتشگاهم  روشن شود}

*دردیام سخت و سنگینَن، آز رته نی  دِ پایام

{دردهایم گران است و توانایی رفتن در پاهایم نیست}

*بیا تا کویاکِه دَردِم ،  بِئیری  وا شون بازیت

{بیا تا سنگینی  دردم را به دوش بازی ات بگیری}

*دخترونِ خاو ئو بیار، خیال ملوَنی دارَن

{دختران نا بالغ و نیمه هوشیار ،آرزوی گردنبند دارند}

*زَرگَریا  به تا بتاشَن، دَسوَن و مِلوَن وپاوَن ،وا دُر گرون بازیت

{به زرگرهابگوییدتااگوهر های گران قیمت بازی ات،دستبندوگردنبندو پابندبرایشان بسازند}

*پَریا کُچکِ غَمبار، د بَنِ دیویا اسیرن

{پری های کوچک و غمگین اسیر دیوها گشته اند}

*دُو ایواره تنگلاتی وا زِره زنجیریاشو، چَش و رَه شُوَه خون بازیت

{در آن غروب غمگین با صدای زنجیرهایشان  چشم براه شبیخون  بازی ات هستند }

*دِ بُنِ اَنویا مَردِم ،نِشِسَه رُوسَمی دلتَنگ

{در اعماق غم و اندوهِ مردم، رستم دلتنگ نشسته است }

*وری تا رَخش دِر بیایه، دِ  کمین نابرای

{برخیر تا در این کمین نابرابری رخش دربیاید}

*سوارش دوری  وراره ، دِ مینِ میدون بازیت

{تا سوار آن در میدان  بازی ات دوری بزند}

دیه وبادم

*دِیَه وبادم  ،دِیَه وباد، دِیَه وبادم  و باد تالو

{مرا به باد تالان داده  }

*روزم بی رُوزن،  شُوم بی پایو

{روزگارم بی روزنه و شبم بی انتهاست}

ِ*یَه وبادم  ،دِیَه وباد، دِیَه وبادم  و باد تالو

{مرا به بادتالان داده}

*کُشتمه تیرِ ناکَسو ،طَعنِه هُمالو

{تیر طعنه های  رقیبان مرا از پا درآورد}

*دِیَه و بادم ،دِیَه وباد ،عُمری کِه سَر رَت

{عمری که گذشت، مرا به باد داد}

*چی باد سَرسَر دِ سَفَر ،هَمَش  هَدَر رَت

{بمانند باد سرسر ،در سفر تباه شد}

*دیه و بادم ،دیه وباد، عمری که سَر رَت

{عمری که گذشت، مرا به باد داد}

*بهاری اوما، بهار نوی، بی بار ئو بر رَت

{بهاری آمد ،هیچ مشخصه ای از بهار نداشت، و بی ثمر گذشت}

دسکم بگر

*دَسَکَم بِگِر ، بناریم سَخته

{دستم را بگیر که سربالایی سختی در پیش داریم }

*سره بنارِ هماریم تخته

{بالاتر از این سربالایی ،به همواری می رسیم }

*شُعله مونگ کیشیا و سَر کلااوان

{ شعله ماه بر سر تپه ها کشیده شد}

*لِیل و دلگیری مَچو و باوان

{ماه نیست، بلکه لیلی است که با دلگیری به خانه  پدرش می رود}

*دَسَکَم بِگر بِنارم دیره، سِر اَ بناره خوشِه انگیره

{دستم را بگیر که سر بالایی طولانی در پیش است  سپس به خوشه های انگور می رسیم }

*دل ها و تمای، دلارامه وه  

{دل در آرزوی دیدن دلآرام است}

*گاگا مَمِرم ،گاهی مامَه وه

{گاهی می میرم و گاهی زنده می شوم}

*دَسَکَم بِگِر یه دَس دَنگ نِیری، طاقت ئو تونای، روژِ تنگ، نیری

{دستم را بگیر که یک دست صدا و طاقت و توانایی روز تنگی را ندارد}

*هر وَخت بالاکَت موینم ژَ دیر، غم  ئو پِژارَم کُل مَچو ژه ویر

{وقتی که قامتت را از دور می بینم  غمهایم از یاد می روند}

*دِ کُجانت دَس بئیرم ، وِ کُجانت دل بَوَنِم روزگاره،  م ِ و ِحالت بگریویام  یا بَخَنَم

{ای روزگار  من از کجایت دست بگیرم و دلبسته چه چیزی از تو شوم ، به نظرت به  حالت بخندم یا گریه کنم }

*دَسکم بِگِر ،بِیَرمَ ه  مالَکَت ،بِکَم و میمان تنیا خالَکَت

{دستم را بگیر و مرا به خانه ات ببر و مرا میهمان ان تکخال صورتت کن}

تو را می نویسم
*و ری سَنگ و ری چو، مینّ تنگه دسم ،تونه می نویسم

{بر روی سنگ ،بر روی چوب ترا خواهم نوشت}
*دِ چالی ئو بَرزی ،دِ کو و بیاوُو ،و هرجا بَرسم

{بر پستی و بلندی ،بر روی کوه  در بیابان و هر کجا که بگذرم}
*تونه می نویسم ،تونه می نویسم ،تونه می نویسم

{ترا خواهم نوشت ،ترا خواهم نوشت}
*دِ رّتِه، دِ منه، دِ بیه ، نویه، دِ خآو و بیاری تونه می نویسم

{به وقت رفتن ،یا به وقت ماندن ،یا در خواب وبیداری ترا خواهم نوشت ،ترا خواهم نوشت }
*اگر پا پیا بام یا دِ زیر پام با، وا زین طلایی، نیله نوسواری

{اگر پیاده و یا سواره باشم با زین طلایی نیله اسبی  نوسوار  ترا خواهم نوشت}
*تونه می نویسم و هر جا که سُوزه ،و هر جا رنگینه

{به هر آن کجا که سبز و قشنگ باشد ترا خواهم نوشت}
*و ری بازوِ  یَل، که سر دل جمُنه

{بر بازوی پهلوانی که دل را نیرو و امید می بخشند }

*که سایه ش سنگینه که زور دار رمنه ،لارش آهنینه تونه می نویسم

{ و حکمش ،حکم است  و شکست دهنده ظالمان است و تنی پولادین دارد، ترا می نویسم}
*و هر جا که پاکه ، و هر جا سفیده

{بر جاهای پاک و سفید}
*و ری پِشنی اَسبی، که حوگِه سوارش ،سفرِ اُمیده

{بر روی پیشانی اسبی که هدف و بازگشت گاه سوارش سفر امید باشد ترا می نویسم }

*و ری بالِ پرواز، و ری اُوج آواز

{بر وی بال و شوق پرواز و بر بلندای فریادهای رسا}
*و اُچه که دَسی، درینه ،میکه واز، تونه می نویسم

{ به آنجا که دستی درها را باز می کند ترا می نویسم}

دستم را بگیر

*دسم بئیر تا بکه گل دو تل حُشکِ دارِ درد

{دستم را بگیر تا دو دستِ این تن رنجورم، نیرو بگیرند}

*تو چی میل زنه منه ،چی خین دِ رگیام بَگَرد

{تو بمانند شوق زنده ماندن ،مثل خون در رگهایم جریان یاب}

*شون  بیار تا سر بنیم ،زار بزنم ،سیر بگری ویام

{شانه هایت را بیاور تا سر روی آنها بگذارم و سیر گریه کنم}

*ره بونم رو رو، د ِخی، وا چَنگ  دِ  چشیام

{تا بوسیله چنگ ، رودی از خون، از چشمهایم جاری کنم}

*باریه برف ئو زیه باد، بادِ بی رحم ئو طوفونی

{برف آمده و بادی سخت و طوفانی شروع به وزیدن کرده است}

*شل شَکَت می زنم زار، سر رَیا سرگردُونی

{و من خسته و لنگان بر سرراههای سردرگمی  زاری می کنم }

*گرم دَسِت ،یادگاری، تش ئو تژگایا قدیمه

{گرمای دستت خاطره  و یادآور آتش و آتشگاههای قدیم است }

*مخمل صِدات نشونی، پیونی تونو نَسیمه

{و نرمی صدایت ،نشانه ای از پیوند تو و نسیم(برخورد نفس با تارهای صوتی) است}

*لاله داغ  ِد دل اَقاقی خاموش

 {گل لاله پر داغ و گل اقاقی ساکت مانده}

*شقایق چاک چاک، بنوشه سی پوش

{شقایق  سینه اش از درد چاک چاک شده و گل بنفشه سیاه پوشیده}

*نه د دل آز، نه د لار جو، نه د پایام تاو رته

{نه میلی به رفتن دارم و نه توانایی رفتن، ونه پاهایم قوّت رفتن را دارند}

*دَسِمِه بئیر، ئو بوحو سیم، بیتِ کوچِ، تا بئینیم خاو رَته

{دستم را بگیر و برایم ترانه رفتن را زمزمه کن تابا هم خواب رفتن را ببینیم}

*دسم بئیر تا بَکَه گُل، دو تَلِ حُشکِ دارِ درد

{دستم را بگیر تا دو دستِ این تن رنجورم نیرو بگیرند}

*تو چی میل زنه مَنه، چی خین دِ رَگیام بَگَرد

{تو بمانند شوق زنده ماندن ،مثل خون در رگهایم جریان یاب}

باد پریشو خاطر

*بیا باد  پریشو خاطرِ دلتنگ ،تو دلتنگ ئو مه هم ،دلتنگ

{بیا باد پریشان خاطر دلتنگ تو دلتنگ و من هم دلتنگ}

*مه اَنوه وارِ ایواریا ، دِ لالسونِ شهر سَنگ

{من اندوهگین غروبها در سکوت این شهر سنگی هستم}

*تو شَکَتِ گُذر دُو شَهر ،که ژاری دِش موحونه بیت بد آهنگ

{تو خسته ی گذر از آن شهری هستی که فقر در آن  سرودبدآهنگی را می نوازد}

*هوار ای داد هی بیداد، هَنی بو زلف سوخته، دِت میایه باد

{ فریاد،ای باد هنوز هم بوی گیسوان سوخته می دهی }

*هَنی هم  دو دسِ روشه، بلیزِ خینِ گرمینِه، میکه فریاد

{هنوز هم از آن دو دست روشن که بلندای خونی گرم را فریاد می زند}

*هوار ای داد هی بیداد ،هنی بو زلفِ سوخته، دِت میایه باد

{ فریاد ،ای باد هنوز هم بوی گیسوان سوخته می دهی}

*هَنی هم دُو گُلِ اَزگل، دو چش انتظارِ تر

{هنوز هم  از گرمای اخگر آتش و از آن چشمهای خیسِ انتظار}

*دُو  داغ نَنگ ،و پِشنی مُلک ناآباد

{و از داغ ننگی که بر پیشنانی سرزمینهای نا آباد هست }

*هوار ای داد هی بیداد، هَنی بو زلفِ سوخته، دِت میایه باد

{ فریاد ،ای باد هنوز هم بوی گیسوان سوخته می دهی }

*هَنی هم لُرسو دلتنگ ، هنی هم دیلرو غَمبار

{هنوز هم لرستان و قوم لر دلتنگ و دهلران غمگین وغمبار }

*خَوَر به باد ،نیایه میرِ نوروز، که ناره طاقت دیدار

{باد، این میرِ نوروزی را خبر دهید تا نیاید ،زیرا طاقت دیدن این وضعیت را ندارد}

*هوار ای داد هی بیداد ،هَنی بو زلفِ سُوخته، دِت میایه باد

{ فریاد ،ای باد هنوز هم بوی گیسوان سوخته می دهی }

سرزمینم 

*سرزمینم، سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم

{ سرزمینم سرزمینم تکه پاره شده غمگین نشینم}
*چی کویا با زخمی امٌا سر وه بالا

{ چون کوهها باش زخمی اما سربلند}
*چی دِنا اّفتو ِبئیرِ ،بَر کو و یارو

{ چون کوه دنا آفتاب را بگیر و بین یاران تقسیم کن}
*چی گَهَِر، بَسپار وه خاطر، شُرِ بارو

{ مانند دریاچه گهر صدای شر شر باران را بخاطر بسپار }
*چی گِری ،طاقت بیار بَرفِ نِسارو

{و بمانند کوه گرین، برفهایی را که آفتاب نمی گیرند تحمل کن}
*چی کَوَر، بو وِ پناه ،بچه مَیارو

{ مانند کبیرکوه، پناهگاه زنان نازا باش}
*سرزمینم، سرزمینم ،چی بلی با

{ سرزمینم سرزمینم چون بلوط باش}
*کُت کُت انو نشینم، چی بلی با

 تکه پاره غمگین نشینم چون بلوط باش}
*چُومَتِ  رَوَن، دِ شُوگار، تَشِ تژگاه ،حُونَیا  ژار

{ مشعل راه شبگرد های گمگشته، آتش آتشگاه خانه های فقرا }
*سا خَسِ شکتِ گایار، ترمِ رَیا دیرِ بیمار

{ سایه پرپشتی  برای زمان خستگیِ شخم زن}
*یار دیرِ سفره حالی ،سال نَوار

{ دوست کهنه سفره های خالی سالهای قحطی}
*لیز گرم مَل زخمی ،د زِمِسو

{آشیانه گرم پرنده زخمی در زمستان}
*رِم رِم رامِشگرونه ،سینِه برگ ئو پنجهِ بارو

{ از برخور باران با برگ درختان، صدایی مانند صدای نوازندگان ایجاد می شود}
*دار صد جا بُرِسَم ،هم میکه وا نو، باد دورو ،میزنش  و بَرزی آسو

{باز درخت صد جا بریده ام دوباره شکوفه می دهد و درگذر زمان، در افق کوهساران، با وزش باد به رقص در می آید}
*سرزمینم، سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم

{ سرزمینم درخت صد تکه تکه شده غمگینم}

*خُورموه، خُرم مُوه یه روزگاری، دل ایلام شاد مُوه وا نوبهاری 

{روزگاری نیز خرم آباد خرم می شود و دل سرزمین ایلام با نوبهاری شاد می گردد}

*کوه اَلوَن آو میکه ،برفیا نساری، کِل شادی می زنَن دُو بختیاری

{و الوند کوه، برفهای سایه سارانش را آب میکند و در سرزمین بختیاری نیز صدای هلهله و شادی بر می خیزد}

*سرزمینم ،سرزمینم ،کُت کُت اّنو نشینم

{ سرزمینم سرزمینم تکه پاره شده غمگین نشینم}

کل سپیده

*آسمو وا دِنِ کویا ،می زنه کِلِ سپیده

{آسمان بوسیله قله کوهها، آمدن سپیده دم را خبر می دهد}

*هم زمی ،هم  زمو وا یک، شورشو، شور اُمیده

{زمین و زمان با هم، قرارِ امیدواری را گذاشته اند}

*سوز تونی که سُوز مئینم ،سوز تونی که که سوز موحونم

{تو سبزی که من هم سبز می بینم ،تو سبزی که من سبز می خوانم}

*هی چِنو چی چل چراغی، روشه میکی حونمونم

{همچون چهلچراغی، خانمان مرا روشن می کنی }

*قشنگی ئو نرم ئو نازی، چی نمِ نازار بارو

{همچون قطره های قشنگ باران ، زیبا و لطیفی }

*دَرمونی سی دشتیا حُشک ،چی سِرّ سینِه بهارو

{ برای دشتهای خشکیده  بمانند رمز بهاران، درمان هستی }

*ایواره اوری ئو دلگیر ،دیو میکه زرَه و زنجیر

{در غروبی ابری و غمگین ،دیوها و اهریمنان جهت ترساندن مردم زنجیر بردگی را به صدا در می آورند}

*تو چی شور ئو شوقِ پرواز، بالیان میاری وا ویر

{تو مثل اشتیاق پرواز، بالهایت را به یاد می آوری}

*آرزویا هان دِ بارِت، هِه  چنو چی تیر آرش

{مردم چشمی پر آرزو از تو دارند، بمانند آرزویی که از تیر آرش کمانگیر داشتند}

*وختی دِ دل می گریویای، گل میکه  خین سیاوش

{وقتی از اعماق وجودت گریه می کنی  داغ خون سیاوش  را تازه می کنی }

*لو یاکت چی پر سیمرغ ، زخم سهراو دِش میکه نوش

{لبهایت همچون پر سیمرغ، برای زخم سهراب  درمان است }

*سپری سی چَش اسفن، خَشم روسم میکی خاموش

{برای چشم اسفندیار سپری می مانی ،و تو می توانی خشم رستم را خاموش کنی }

*وختی میای دَردیا سخت، کُل میرن دِ یادِ دور

{تو وقتی می آیی تمامی درهای سخت ،همه از یاد روزگاران می رود}

*هر چی زورَه ها د بازوت، افتوِ مئیری وا ری شو

{با تمام توانی  که داری  آفتاب را بر دوشت می گیری }

*سوز تونی که سوز مئینم ،سوز تونی که که سوز موحونم

{تو سبزی که من هم سبز می بینم ،تو سبزی که من سبز می خوانم}

*هی چنو چی چِل چراغی، روشه میکی حُونمونم

{همچون چهلچراغی خانمان مرا روشن می کنی }

غم سرا

*گُتمت که سوز سواری، شونه میکه ،یالِ اسبِ لیسک اَفتو

{به تو گفتم که  سواری سبزپوش یال اسبش را  در سپیده دم صبح  شانه می زند}

*دشتیا حُشکنه کردم، وا گُمل  سیراوِ برفآو

{دشتهای خشک را با مشت از برفاب سیراب کردم}

*خین دل حَردم ئو شوشتم دِ چَشِ بَچَه مَیارو

{برای برطرف کردن نا امیدیِ اذهانِ زنهایِ نازا چها خون دل که نخوردم}

*سیت گُتم بیت قشنگه ،پاکیِ  ویر سر و هارو

{برایت ترانه هایی قشنگ، از پاکی و سر بزیری خواندم}

*دِ روز نبردت، وا ساز شامیرزا، چنو ناله کردم که سنگ هم وریسا

{در روز نبردت با ساز استاد شامیرزا آنچنان نالیدم که از نامه ام سنگ هم به خروش درآمد}

*دیئِم که شقایق، داغ ها وِ سخُونش، وا مرژنگ تِکَنم میل زِمِسونش

{شقایق را دیدم که سوز سرما در وجودش رخنه کرده بود و من با مژگانم یخ وجودش را تکاندم}

*و دورِش تَجیرِ بهارو کَشی یِم ،همیل و ممیلن ،نهاش سر بری یِم

{و حصاری از بهار را به دورش کشیدم و غولهای زمستانی (هَمیل و مَمیل) را جلویش قربانی کردم}

*مِه ئو غَم سرونه، که مردم میحنن سر قورسونیا

{من آن سرود غمگین را که مردم بر سر مزار می خوانند}

*کِردِمش و بیتی ،که دِ روز شادی بُوحونن جَوُونیا

{به یک ترانه حماسی که جوانها در روز نبرد زمزمه کنند، تبدیل کردم}

*و ری دِنه کُویا، مه تا آسمونیا ،شادی یانه حَنم

{بر قُله کوهها و تا آسمانها من شادیها را خواندم}

*دِ شو گریوَت دَسته و دَسِ آساره رَسَنِم

{در شب گریه ات من دست ترا به دست ستاره ها رساندم}

*دِ شویی که تا صُو، پوقِه تیلا میما ،تو بارکردنت بی

{و آن شبی که تا صبح صدای چوب دستی ها و تیرک چادرها می آمد، فهمیدم که در حال کوچ هستی }

*بیتم وا نهات بی ،تور مالگه خُونِه ، دِ  دشتیا  می پرسیی

{ترانه ام پیشرو راهت بود تا سراغ بهترین جایگاههای کوچ را از دشتها بپرسی}

*نه جایی نوشتیم ،نه حَنیم دِ جایی ،خوتِه زی و کیچه، چپِ بی صدایی

{نه جایی نوشته بود م و نه از جایی خوانده بودم ،فهمیدم که خودت را به  راه دیگر میزنی }

کمرکو

*کَمر کو مَخار، راکَم کردیه بَن

{ کوههای سر به فلک کشیده و پرتگاههای بلند راه مرا سد کرده اند}

*بی خَم، چُو زانی، م ِ خم گیانم سَن

{ای بیخبر از غم ، تو که چه میدانی غم تمامی وجودم را گرفته}

کِزِه ی برفَه لویل، و روی راخه وه

{سوز سرما  همه جا را گرفته }

*دنگِ دوس نمای، ژه ایلاخه وه 

{دیگر صدای دوستم را در ییلاق نمی شنوم }

*بیلا بوارو ،زویخ آو چاوانم

{بگذاریدچشمانم خونابه ببارند}

*تابوه رنگ رشمه ،سرتاپاوانم

{تا تمام وجودم را رنگین کنند}

*بیلا باواری، زویخ آوی جرگم ،بِتِکو اَر بان سیاتی برگم

{بگذارید جگرم خونابه شود تا قطره های آن بر روی برگ سیاه تنم بچکد}

*دیاران خَمین، دل وَ هُولَه وه 

{ دلم در فکرسرزمینهای خالی از سکنه است}

*بینه قراول سرای چوله وه

{ پیش قراول این سرزمین خالی از سکنه شده اند}

*زمین تَم ئو توز، آسمون تاره وه 

{سرزمین از گرد و خاکِ غم تاریک شده}

*ترم روژ و کول ،روزگاره وه 

{ ترم جنازه روز بر دوش روزگار افتاده}

*وا پیچیا و بان ،پَردِه ترمَه وه

{باد بر روی پرده ترم پیچید}

*دَنگ شُوینی  مای، شوین و شرمه وه 

{صدای شیونی می آید  شیونی شرم آگین }

کله باد

*هانای، هانی، کَله باد،  بادِ بهاران

{هان، ای باد بهاران ،کله باد ،باد بهاران}

*ولیعهد ئو وَشت، وکیلِ واران

{باد بهاران ،جانشین باد شمال ، نوید دهنده  نزول باران }

*شکوفِه ی سَرچل، شَکَرچِه ی داران

{شکوفا کننده غنچه ی درختان }

*گلپاش ئو گلریز، بذر گل کاران

{باروَر کننده درختان ومحصولات کشاورزی }

*یخپاچ ئو یَخبن ،بلاخِ ی باخان

{یخها را از هم باز میکنی و از یخ بستن آنها جلو گیری می کنی }

*شنیارِخرمان ، ثُلچ سردا خان

{همانند خرمن به باد دادن یخها را از به باد می دهی و بخار می کنی }

*تلیفِه ی تیژآو، تافِ دَروَنان

{شُرشُر  سیلابهای خروشان از دربندها برمی خیزد}

*میل بَستَن چی مِل، مینای گَردَنَان

{قندیلهای یخ بسته بمانند گردن ِمینا گردنان می مانند}

*کوره گُلالان ، کولیدِه ی  حَردان

{گُلهای ریز کوچک که خوراک آهوان بودند}

*صاف بی یَن ژَدس، مُغیلان زردان

{از لطمه های خارهای مغیلان آسیب دیده اند }

*نوروز گل هِیمان، غلطان وه خاکن

{هنوز غنچه نوروزی در میان خاکها می غلطد }

*ژَی جهت ُجامه جرگش چاک چاکن

{و از این جهت جامه را چاک چاک کرده است }

*جا سوسن هیچ جای ،دیاری نیه ن

{ درهیچ  جا اثری ازگل سوسن پیدا نیست }

*و تَختِ یَخبن، حصاری بی یَن

{او در تخته های یخبندان اسیر شده }

*سُوز سر چیمان ،غزال تی چَرده

{چمن سر سبز چراگاه غزالان }

*صَحن کافوری ،پوشان چُی پَرده

{همه را پرده ای کافورگونه ،از برف پوشانده است }

*کَلَه باد خیزا ،کَلَه باد خیزا

{کله باد ،باد بهار برخیز}

*ژَه  دَروَنان ، دَنگ کَلَه باد خیزا

{از اعماق دره ها صدای کله باد می آید}

*زنجیرِ زَر باف یَخ بَنان ریزا

{زنجیرها ی زرینِ یخبافت از هم پاشیده شد}

*زَمهریر ژَه  زور، بازوش گُریزا

{زمهریر زمستانی از زور بازوی کله باد فرار کرد}

*دَم بَو قُله ی  قاف، سَرکُوان شانا

{نفسش از ستیغ کوهساران  برمی خیزد }

*نامِه ی بِشارت، شاه بهار وانا

{بشارت نامه ی  باد بهار(کله باد) رابه مردم ابلاغ می دارد }

*برفان ژَقُله ی ، قاف وِر کِنَه وَه

{برفها را از روی قله قاف بر می کند }

*عَلَف، دانه ی دُر، و گَردَنَه وَه

{گردن آویزی از شبنم  بر گردن گیاهان افتاده است }

*هَنی گُل خیزان، هَر یَک وَ رنگی

{این همه گل هر کدام به رنگی روییده است }

*مَلان، مَلاوان  هَر یَک وَ دنگی

{وپرندگان خوش ذوق نغمه های گوناگون سر دادند }

*هم هیرَن هیرَن ،آهو رمانَن

{باز بگیر بگیر ِرم دهندگان و شکارچیان آهوان درگوشها طنین انداز می شود}

*هَنی ساز ئو سیر تافِ چَمانِن

{و باز نوایی عروسیِ  آبشار و رقص چمن می آید}

*بلبلان ژ شوقِ گُلان، شیدا کَر

{بلبلان را از شوق گلها شیدا کن }

*گُلان ژ دِلِه ی، گِل هُویدا  کَر

{گلها را از دل زمین آشکار ساز}

*صُو صِدات بَیو و سر کلاوان

{فردا صدایت را بر فراز کوهساران به گوش مردم برسان }

*آژیر کَر آشوی، کَمَندِ کوان

{ارتفاعات را خبر ده ، تا بدانند که چه آشوبی برخواسته است}

*مُودای موج سیل، یَخ بَنان تاوان

{موجی از سیل که یَخها را آب می کنند می آید} 

*شَط شَط جاری  بی ،برف کُنج کوان

{ رود های فراوانی از گوشه و کنار کوهها سرازیر شد}

*سوسَنان جُوخ دان و قُلِه ی راخان

{خودنمایی سونها بر رگه های سنگلاخ}

*لولا لویل حَردَن ،و توین باخان

{و رقص بیقراِر پیچک ها، تا انتهای کوچه  پیداست}

*گُلِه ی کَمرگای ، ویش و ناز بَستن

{گُل کمر خودش را با ناز بسته }

*گُلِه ی نقاوش و اَناز بَستن

{و گُلی دیگر، نقابش را با برازندگی بسته است}

*دیار گُل، دشت گُل ،درگُل ،دوران گُل

{سرزمین پرگل،دشت پرگل، بیرون پرگل، روزگارها پرگل}

*ور گُل ،ورین گُل،مودای خاران گُل

{جلو پرگل، پشت سر پرگل، خارها نیزگل می دهند}

چش مس

*چش مس ئو داس و دس ،نمیایه یه نفس رحمش و هیچ کَس

{چشم مستِ داس در دست لحظه ای هم به هیچ کس رحم نمی کند}

*دل گرته دِ وَر  ،راه دیر کوه و کمر

{دلم هوای راههای دور و کوهستانی را در پیش کرفته}

*رنجیاش و هدر، خاک بَکَه وا سَر

{زحمتهایش بیخودیست باید خاکِ ماتم بر سر بگیرد}

*چَش یاغیِ مَس ،شمشیر مِرژِنگ و دَس

{آن دو چشم یاغی  و مست ،شمشیر ابرو و تیر مژگانش را در دست دارد}

*میزنه ،میکشه، لش مونه و سر لش،  دِ پیش و د ِپس

{میزند وجنازه ازجلو وعقب  روی هم می اندازد}

*یاغیا مَس خاو ،هِی چی دو جُم شراو

{این دو یاغی (چشمها) خواب آلود همانند دو جام شراب }

*برمیاش چی جُفتی داس، مورن ئو درو میکن

{ابروهایش مانند دو داس ، انسانها را درو می کنند}

*بافَه بافَه تَش، دِ چَپ و دِ راس

{خرمن خرمن آتش، از چپ و راست }

*چَش یاغی مَس، دُو سنگر دَس مَرس

{دو چشم یاغی و مست در آن سنگرهای  دست نایافتنی }

*زیَه وا ئو نِسار، نمیایه  یِه نفس ،رحمش و هیچ کس

{و در میان کوهها سنگر گرفته و یک لحظه به هیچ کس رحم نمی کند}

*دل گِرته  دِ وَر، راه دیر کوه ئو کَمر

{دلم هوای رفتن در راههای دور و کوهستانی را در سر دارد}

*نیایه دِ  کَمو، وا  کردار  ظالِمو

{با کردار ظالمان تیرها را در کمان گذاشته }

*رنجیاش و هدر ،خاک بکه وا سر

{زحمتهایش بیخودیست باید خاکِ ماتم  بر سر بگیرد}

*چش مس ئو داس و دس ،نمیایه یِه نفس رحمش و هیچ کس

{چشم مستِ داس در دست، لحظه ای هم به هیچ کس رحم نمی کند}

*چش یاغی مَسِ، داس برمیاش و دس

{آن دو چشم یاغی و مست ،داس ابروهایش را به دست گرفته}

*دل وِ هَلگ ئو وِ دو،  دِ  صویا ،تا نِصم شو

{دلم  تا به صبح ، پریشان و بیقرار است}

*بی جُو، گرفتار ،بی کس ئو بیمار

{ بی جان و تنها و بیمار مانده است}

*چش یاغی مَس ،شمشیر مِرژِنگ و دَس

{آن دو چشم یاغی  و مست ،شمشیرِ ابرو و تیرِ مژگانش را در دست دارد}

*میزنه ،میکشه، لش مونه و سر لش،  دِ پیش ئو د پَس

{میزند وجنازه ازجلو وعقب  روی هم می اندازد}

ابر بهاری

*تو چی اور بهارو ، زی ئو رتی، منم ئو آسمونی پُر دِ پَتی

{تو مانند ابر بهاران  باریدی و رفتی، من ماندم و تنهایی به وسعت  آسمانها }

*میحا روم تا تمومِ آسمونت، دِ دُم اوریا دنیا بَگردم

{می خواهم به آسمانها بروم و در میان ابرها  ترا جستجو کُنم }

*تو چی ناله گرونِ درده داری ،نیشم زی ئو رتی چی کاوَه ماری

{تو همانند سوز ناله ی شخصی دردمند ،مرا همانند مار نیش زدی }

*وا کُمی دسلات ،کُم چش و چاره

{با کدامینوسیله کار،و کدامین تدبیر }

*دِ ظلماتِ شاه ماریا بَگَردِم

{در آن تاریکی سلطان مارها بگردم}

*تو چی برق ئو بریقه، کَس مزونی

{تو مانند زرق و برقی که کسی به آن توجه نمی کند}

*نشو دِی ئو بیئی، و بی نشونی

{آن را نشان دادی اما خودت بی نشان شدی }

*خیالَه رَتنم تا کهکشونیا، مگر دِ خاو آساریا بگردم

{رفتم به کهکشانها خیال است  مگر خیالم با ستاره ها گردش کنم }

*تاسِسم دِ  دس بغض ئو اَنگُوره، دلم سی بُنگ بَرزی میکه کوره

{از وجود بغض دارم خفه می شوم و دلم برای فریاد بلندی جوشش می کند }

*دَ شهر دیرِ دیرِ، چولِ  چولی، دیواریانه سی پاساریا بگردم

{در شهری دور و خالی از سکنه  بدنبال تو می گردم}

*بیلا بگریوام  وِه وَتَرینه ، شو شوه زرنگ کَس کَس موینه

{ بگذار تا به این بدترین وضعی که پیش آمده گریه کنم ،شب شبی تاریک است و هیچکس هیپکس را نمی بیند}

*اَر بنیشم دل بیقراره ،اَرحیز بِگِرم دِل بیقراره

{اگر ساکت بنشینم دلم بیقرار می ماند،و اگر قیام کنم  آماج تیر دشمنان قرار می گیرم}

لیم دانه آگر ،میلم ها مچو   

چنی چن وخته نیه دیارت  مر  بیلکو بانان بی وه مزارت

نه مای نه مچو، نه و    ؟؟؟؟؟؟ یا دل گرونه  یا سرده میله

بالا برز

بالا برز ،اره بالابرز،شای بالا برزان ،تو هر هانه ی هول هل هلو لرزان

هر وقت بالاکت موینم ژه دیر غم و پژارم کل مچو ژه ویر

اره بالابرز، شای بالا برزان،تو هر هانه ی هول هل هلو لرزان؟

یا همسای بوئیام  هر و رونت یا گلی بوئیام و بان سرونت

یا همسای بوئیام هر و هناست یا گلی بوئیام و قی کراست

ساقی

*ساقی باوَرو جامی پی مستی

{ساقی جامی برای مستیم بیاور}

*سودم مستین، زیان ژهستی

{که سودم در مستی است و زیانم در هستی }

*جامی که مغزم باوَرو له جُوش

{جامی که مغزم را به جوشش درآورد}

*دنیا و مافیها بِکَم فراموش

{تا دنیای و آنچه در آن است (مافیها) را فراموش کنم }

*ژ او بادِه ی بی غش، خُمخانِه ی دیرین

{از آن باده ناب و بیغشِ میکده های قدیمی }

*مَشروب مردافکن، تلخ و لو شیرین

{و آن شرابی که تلخ است اما لذت بخش ،و مرد را از پا در می آورد }

*فدات بام ساقی، تَر زُوانم کَه

{ساقی فدایت شوم با شراب زبانم را تازه کن}

*مه درده دارم ، درمان گیانم که

{من وجودی پراز درد دارم  و این دردم را درمان کن }

*ر تیری ژشست ناز دلبران

{آن تیرِ کرشمه ای که از شستِ دستِ دلبران رها می شود}

*زَهرِش ژه میوه ی، طوبی خوشتران

{زهر و تلخی اش از میوه موعود ِطوبی لذیذ تر است}

*هر کَه بوی عشق بَیو ژه یانش

{هر آن خانه ای که بویی از عشق در آن باشد}

*گیانم و فَدای، خشت ئو کاشانه ش

{جانم به فدای خشت دیوارش شود}

یاران

*یاران ای یاران، کُل دوی ای دلان

{ ای یاران ،ای یاران داغ در دل}

*کُل داخدار ای دَس جُور ظالمان

{همه داغدار از دست ظلم ظالمان}

*زویخ آو ای چَمان ،خُوین ای دَرینان

{اشک خون در چشمها، خوناب در دل}

*بارکوله کیشان، جور صَد سالان

{جور سالیان گذشته  بر دوش کشان}

*کی مه، دئی بیلکو، چوارده ریوانم

{من از این خاکسترهای بجا مانده در چهارراهها نیستم }

*کی دئی دس بَسته ،ستمکارانم

{من از این دست بسته های روزگار نیستم }

*عاصای انقلاب آز ای دلانم

{عصای انقلاب قوی دلان هستم }

 *کی دیمه نیشم و پای دیواران زنجیر و گَردن چوین گنه کاران

{من دیگر غمگین بر پای دیوارها *نمی نشینم و بمانند گناهکاران زنجیر غم بر گردن نمی اندازم}

*پِر بارای کینه دُشمنَه لَه

{پربار از کینه دشمنانم }

*دسم ستین انقلابَه له

{دستم ستون انقلابیهاست}

*بورن، نَنیشن دَس و بان دَس

{بیایید دست روی دست ننشینیم }

*تووَه بِکی مِن، خدمت و ناکس

{از خدمت به ناکسان توبه کنیم }

*بورن چی آگر گُر بکیشیمن

{بیایید بمانند آتش زبانه بکشیم }

*تا مرگِ ستم او نَنیشیمن

{و تا فرا رسیدن مرگمان از پا ننشینیم}

*یاران ای یاران کُل دوی ای دلان

{ ای یاران ،ای یاران داغ در دل}

*کُل داخدار ای دَس جور ظالمان

{همه داغدار از دست جور ظالمان}

با آرزوی سربلندی الهیار محمدی نیا

منبع: http://hakhmanesh.epage.ir